Thursday, July 16, 2015

స్వేచ్ఛాకుమారుడు


జ్ఞాపకాలింకా నవనవలాడుతూనే ఉన్నాయి. కాలయంత్రాన్ని అలవోకగా వెనుకకు తిప్పి.. ఆనాటి పచ్చిదనాన్ని మనోయవనికపై నిలుపుతున్నాయి. మక్కువ తీరక దాచుకున్న మొగలిపొత్తిలా మందసంలో దాగి, దరి తెలియని దారుల నడిచి నడిచి వేసారిన వేళల.. జీవనసౌందర్యాన్ని గుర్తుచేసి సాంత్వనపరుస్తూనే ఉన్నాయి. "జిలుగు పవడపు మబ్బుతెరలో తళుకుమనే నెలబాలుడి" పరిచయమెలా జరిగిందంటే.. గుర్తుచేసుకోడమెంత సౌఖ్యమో, జ్ఞాపకాలను ప్రోదిచేసి అక్షరాల ననలొత్తడం ఎంత కష్టమనీ.. 

స్వేచ్ఛాకుమారుడి పరిచయం.. తానా  20వ సంచికలో.. 

Monday, June 29, 2015

ముగ్గురు కొలంబస్ లు

చదువుతున్న పుస్తకాన్ని పక్కన పెట్టి చెప్పానాయనతో.. "నాకు ఈవిడ మరీ నచ్చేస్తోంది.." అని. ఆవిడ డా.సోమరాజు సుశీల. ఆ పుస్తకం "ముగ్గురు కొలంబస్ లు".
 
అమెరికా ట్రావెలాగ్ అంటే చర్వితచర్వణమే! ఈ దేశమూ పెద్దగా మారినదేమీలేదు. పాతికేళ్ళనాటి "పడమటి సంధ్యారాగం" లో చూపించిన పాల డబ్బాలే ఇవాళ్టికీ కనిపిస్తాయి. పిల్లల కార్టూన్ 'బార్నీ'తో సహా ఏమార్పూ లేదని ఘంటాపథంగా చెప్పొచ్చు. తేడా ఉంటే గింటే డాలర్ విలువలోనూ, స్వేచ్ఛ పలురూపాల్లో రెక్కలు విప్పుకోవడంలోనూ ఉందేమో అంతే. ఇక భారద్దేశంతో అనుసంధానించే విధానాల్లో కొత్తగా వచ్చిన మార్పులంటే వీవోఐపీ ఫోన్లూ, ఫేస్ టైములు. అంతకంటే ఏముంటాయ్ అమెరికా కబుర్లలో?

పోనీ, రోజువారీ జీవితాల్లో మార్పులంటే "మేవొచ్చిన కొత్తల్లో గేస్ రేటూ, క్రితం ఉగాదికి వేపపువ్వూ.." అని తులనాత్మకంగా ఏకరువు పెట్టచ్చేమో కానీ, చుట్టపుచూపుగా వచ్చి వెళ్ళినవారి పరిశీలనా, పరిశోధనా ఏముంటాయ్ కనుక. వలసపక్షులకి రెట్టింపు మంది రమారమిగా ఒక్కసారైనా వచ్చివెళ్ళుంటారు. అలాంటి అమెరికాకి చుట్టపుచూపుగా వచ్చివెళ్ళి కథలు రాస్తే, చిత్రమేముందిలే అని తీసిపారేయలేం కదా.. ఎందుకంటే రాసినది ఇల్లేరమ్మ కాబట్టి! మల్లెపూలు మాలలు కట్టడాలూ, నాన్నని సాధించి సినిమాకి తీసుకెళ్ళడాలూ.. కొంపగుండవాటలూ ఎవరెరుగనివని.. అవి ఇల్లేరమ్మ కబుర్లు కాబట్టే బావుంటాయి. అందుకే ఆవిడ చెప్పిన అమెరికా కబుర్లు ఎలా ఉంటాయో చూద్దామనిపించింది.

"అమ్మా వచ్చావా.." అని సంబరపడే కూతురు కాదు అక్కడున్నది. "నీతో పాపం మన పిచ్చి బామ్మా, నాన్నా ఎలా వేగుతున్నారో.." అని ఠకీమని అనేసే ఘటం శైలు. "మీ నాన్న గొప్పలూ, బామ్మ గొప్పలూ మీ వూళ్ళో ఇంకెవరికైనా ఇంగ్లీషులో చెప్పుకో. ఎవరు ఎవరితో వేగుతున్నదీ మా వూళ్లో ఎవర్నడిగినా తెలుగులో చెప్తారు." అని ఠకీఠకీమనే ఇల్లేరమ్మగారిక్కడ. పంచ్ కింగులమని భుజాలు చరుచుకునేవాళ్ళెవరైనా ఉంటే ఇల్లేరమ్మతోనో, వాళ్ళ చెల్లెలు చిన్నారితోనో అరనిమిషం మాట్లాడమని సలహా ఇస్తాను నేనైతే. గర్వభంగమంటే ఏవిటో ఎంచక్కా తెలిసొస్తుంది. వాళ్ళ వారసత్వమే పుణికిపుచ్చుకుంది శైలజ కూడా! ఆ అమ్మాయికి అమెరికాలో పీహెచ్డీ రాబోతోంది. అదీ వేడుక.

'చిత్ర'హింసలు పెట్టే భర్తగారినీ, ఆ ప్రత్యేకసృష్టిని కన్న తల్లిగార్నీ వెంటనేసుకుని, కూతురి పీ హెచ్డీ కాన్వకేషన్ చూడ్డానికి..  అమెరికా సంయుక్తరాష్ట్రాలకు పయనమయ్యింది మన ఇల్లేరమ్మ. అసలు కంటే వడ్డీ ముద్దైతే, ఇక చక్రవడ్డీ ఇంకా ముద్దు కదా.. ముసలవ్వగారు కూడా సంబరంగా బయలుదేరారు. ఆవిడ వీల్ చైర్ సదుపాయం పుణ్యమా అని ప్రయాణం మహా సుఖంగా జరిగిపోయింది.. మిష్టర్ అండ్ మిసెస్ ఇల్లేరమ్మకి కూడా.

"జామ చెట్టున్నవాళ్ళకి దాని కొమ్మలు పట్టుకు వూగవచ్చని తెలీదు. తెలిసిన వాళ్ళకి జామచెట్లు వుండవ్." ఇంతకంటే తేలిగ్గా జీవితాన్ని నిర్వచించడం మహారచయితలెవరికైనా చేతనవుతుందాండీ? ఇల్లేరమ్మ పట్టుమని పన్నెండేళ్ళైనా లేని వయసులోనే ఈ జామచెట్టు థియరీని అలవోకగా చెప్పేసింది. ఇప్పుడు అరవైల్లోకొస్తూ చెప్పిన కొత్తసూత్రమేవిటంటే.. "కాలం గడిచీ ఆయుర్దాయం మెట్లెక్కినకొద్దీ పైకి చూస్తే ఎవరూ ఉండరు. పక్కన కూడా ఎవరూ వుండరు. అంతా ఒంటరితనమే." నిజమేస్మీ! ఇంతా చేసి ఇంత వైరాగ్యం దేనికంటే "నీకిది ఇష్టం అని చేసాం. ఫరవాలేదు ఒక్కరోజులో కొంపలేం మునిగిపోవులే" అని బతిమాలి బోయినం పెట్టి అమెరికా పంపేవారెవరూ కనబడక. మాట వింటుందని ఆఖరిచెల్లెలు బుజ్జికి ఫోన్ చేసిమరీ ఆతిథ్యం పుచ్చుకున్నాకే హైదరాబాద్ వదిలారావిడ. మార్గమధ్యంలో మద్రాసులో గ్రాండ్ స్వీట్స్ కి వెళ్ళి, మరో పెట్టెనింపుకుని మరీ ఫ్లైటెక్కారు. అమెరికాలో దొరకనివెన్నో ఉంటాయి. గుమ్మంలో దింపుకున్న సూట్కేసుల్లోంచి జెట్ లాగ్ తీరీతీరకముందు.. "ఇదిగో అమ్మాయీ.." అంటూ బయటకి తీసే ఓ సన్నంచుచీరో, ఓ మిఠాయిడబ్బానో.. అదీ అమ్మచేత్తో..  ఆ తీపి వేరు.

లండన్ మీదుగా ఝామ్మని వాషింగ్టన్ ఏర్పోర్ట్ లో దిగారు ముగ్గురూ.. "టూరిస్టులొస్తే బంతిపువ్వుల మాలలేసి వెల్కమ్ లు చెప్పడానికి మనం దండలేసేది డాలర్లకి కదా.. మనకలాంటివేం ఉండవులే.." అని ఆర్ధికసూత్రాన్ని చిటికెలో వివరిస్తారామె. అలా బంతిపూల మాలలేయించుకోకుండానే పుత్రికారత్నం ఇంటికి చేరుకున్నారు. ఆపై అన్నిటికీ "నో నో.." అనే ఏణ్ణర్ధం మనవరాలూ, "మా ఆవిడంటే ఎవరూ? శైలూనా.." అని మప్పితంగా మాట్లాడే అల్లుడు... శైలజ ఇల్లూ, గార్డెనూ, ఇరుగూపొరుగూ, ప్రొఫెసర్ గారూ.. ఈ విశేషాలన్నీ ఇల్లేరమ్మగారి కబుర్లలో చదవితేనే సరదా.

"ముగ్గురు కొలంబసులు" పుస్తకంలో ఆ ముగ్గురూ.. వారు ఎవరిని చూడ్డానికైతే ఎగిరివెళ్ళారో ఆ ముగ్గురూ కాకుండా.. మరికొంతమంది అడుగడుగునా కనిపిస్తూ ఉంటారు. అందరికంటే ముఖ్యంగా ఇల్లేరమ్మా వాళ్ళమ్మ. "అమ్మ చూపించని ప్రేమా, మొగుడు ఇవ్వని గౌరవం ప్రపంచంలో ఇంకెక్కడా దొరకదు." అని చెప్తూ.. అమ్మ అప్పుడే ఎందుకెళ్ళిపోయినట్టూ.. విసుక్కుంటే పడేవాళ్ళెవ్వరూ లేరుకదా అని చింతిస్తారు ఇల్లేరమ్మ గారు.


"ఇలా తిన్నారంటే వేసవి సెలవులయ్యేటప్పటికి కళ్ళూ ముక్కూ పూడుకుపోయి, పూర్ణబ్బూరెల్లా అయిపోతారు నాకేం.." అని నలుగురాడపిల్లల్ని బెదిరించే ఇల్లేరమ్మ అమ్మగారు. "పిచ్చిపప్పూ, పిచ్చి కూరావేసుకుని అన్నం.. నిమ్మకాయలంత మావిడిపళ్ళు రెండు.." అని తిన్నవన్నీ లెక్కచెప్పిన ఇల్లేరమ్మ బేచ్.  "అబ్బా ఇన్నెందుకమ్మా. కన్ఫ్యూజను.. ఎలా తినాలీ.." అని విసుక్కునే ఇల్లేరమ్మ గారి కూతురు! మూడుతరాల్ని తలుచుకుని భలే ఆశ్చర్యమనిపించింది. క్షణకాలం పాటు.. ముగ్గురు కొలంబసులతో పాటూ ఆవిడా ఉండి, నలుగురూ వచ్చుంటేనా అని ఆలోచించుకుని నవ్వుకున్నాను.

ఇక ఏణ్ణర్ధం వయసున్న "ఉమారాజా..!" సాధారణంగా కథల్లో పాత్రలపట్ల మనకి అభిమానమో, ఆకర్షణో కలిగిందంటే, వాళ్ళని మనం రోజువారీ మాటల్లోనో, పనుల్లోనో తలుచుకున్నామంటే ఆ రచయితకి అంతకంటే గర్వమేముంటుంది! వంటింట్లో దప్పళం మరిగినప్పుడు అప్పదాసునీ, తాంబూలం నోటపెట్టుకుంటూనే 'బంగారు మురుగు' బామ్మనీ ఎలా గుర్తుచేసుకుంటామో.. బంగాళా ఉల్లిఖారం వండుకున్నప్పుడల్లా ఇల్లేరమ్మ నాన్ననీ, "అచ్చ బంగారాలే..ఇన్నోటి చదువులే..!" అని గారం మాటలు వినగానే ఇల్లేరమ్మా వాళ్ళమ్మనీ తలుచుకుంటాం. "నో.. " అన్నప్పుడూ, ఎవరైనా అంటే విన్నప్పుడూ కూడా ఇంకొన్నాళ్ళపాటు ఉమారాజా గుర్తొస్తుంది. సొంత పిల్లలు కాకుండా మనకి వేరెవరైనా నిజాయితీగా ముద్దొచ్చారూ అంటే, అది కథల్లో పిల్లలేను.

"అత్తగారూ - బగారా బైంగనూ", "అత్తగారూ - మంచినీళ్ళ జగ్గూ".. భానుమతి అత్తగారి కథల్లో శీర్షికల్లా ఉన్నాయి కానీ, ఇల్లేరమ్మ అత్తగారి కబుర్లు ఇవి. డైనింగ్ టేబుల్ మీద వాటర్ జగ్ వైపు భక్తిగా చూస్తూ, అష్టాదశ శతకల్లోనూ నోటికొచ్చినవన్నీ వల్లెవేసుకుంటూ ఉంటారావిడ. ఆ భక్తికి కారణం విని నవ్వుతోపాటూ బోలెడు ముచ్చటేసింది కూడా.. ఇంతకంటే సెక్యులర్ భక్తి ప్రపంచంలో ఇంకెవరికీ ఉండదేమో! మనవరాలు పీ హెచ్డీ పట్టా అందుకున్న సందర్భంలో "ఇదింత కష్టపడి ఇంత మంచి డిగ్రీ సంపాయించబట్టి కదా మనందరం ఇక్కడికొచ్చాం. మా అమ్మకన్న సంతానంలో ఎవ్వరూ విమానం ఎక్కలేదు. ఏ దూరదేశమూ వెళ్ళలేదు. ఈ వయసులో నాకీయోగం పట్టింది." అని కళ్ళద్దుకుంటారా పెద్దావిడ. మునిమనవరాలి ముద్దు ముచ్చట్లూ, మనవరాలి పట్టభద్రురాలవడం.. ఇంకేం కావాలి! భానుమతి అత్తగారికైనా పట్టిందా జపాను యాత్రా యోగం!

"అమ్మా నేను పుట్టినప్పుడేవయిందే.." అనో, "నాయనమ్మా, మనింట్లో దొంగాడు ఎలా పడ్డాడూ.." అనో అడిగి మరీ చెప్పించుకోమూ..  అలాగే, ఇల్లేరమ్మ అమెరికా కబుర్లూను. చదివినవారికి చదివినంత. ఇక మిగుళ్ళూ తగుళ్ళూ మాట్లాడుకుంటే.. "ఇల్లేరమ్మ కతలు" పుస్తకానికి వేసినట్టే "ముగ్గురు కొలంబసులు" కీ మంచి బొమ్మలు వేశారు అన్వర్. శీర్షికల సంగతి చెప్పేదేముందీ.. ఇల్లేరమ్మ ఆ విషయంలో అందెవేసిన చెయ్యి కాదో! మచ్చుకి.. "బెజవాడలో రసగుల్లాలా..", "పూర్వభర్తలూ అపూర్వ అత్తగార్లూ..".  పుస్తకం అయిపోయాకకూడా ఆశ చావక, శ్రీరమణ వెనకమాటైనా ఉంటుందేమో అని వెతుక్కున్నాను. . ఈ పుస్తకానికి అదొక్కటే లోటు. జగమెరిగిన జంపాల చౌదరి ముందుమాటతో పాటూ, పుస్తకప్రచురణకి వెన్నంటే ఉన్న శ్రీరమణ కూడా రాసి ఉంటే బావుండేది. "ఇల్లేరమ్మ కతల" కి శ్రీరమణ వేసిన "చలవపందిరి", ఈ కథలకి కూడా విస్తరించి ఉంటే మరింత అందగించేది.

పదిహేనేళ్ళ క్రితం ప్రయాణపు కబుర్లివి.. ఇవాళ్టికి కూడా వసివాడకుండా ఉన్నాయంటే ఇల్లేరమ్మ చాకచక్యమే! నా వరకూ ఇది ట్రావెలాగూ కాదు. కథలూ కావు. ఇల్లేరమ్మ కబుర్లు. చెణుకులూ, చురకలూ కలగలిపిన కులాసా కబుర్లు. "కన్యాశుల్కం" భట్టీయం వేసినవారికి "పతంజలి సాహిత్యం" మరింత నచ్చినట్టూ, "ఇల్లేరమ్మ కతలు" చదువుకున్నవారికి "ముగ్గురు కొలంబస్ లు" మరీ నచ్చేస్తుందనుకుంటా!

పుస్తకం మూసేస్తూ మరోమాట అన్నాను.. "పెరట్లో ఇల్లేరమ్మ అనే జామచెట్టుందని, వాళ్ళింట్లోవాళ్ళకి తెలుసనే అనుకుందాం.." అని. నవ్వారాయన.

(డా. సోమరాజు సుశీల రాసిన "ముగ్గురు కొలంబస్ లు" ప్రముఖ పుస్తకవిక్రయశాలల్లోనూ, కినిగెలోనూ లభ్యం.)

Saturday, February 14, 2015

ఎంతెంతదూరం?? ~ 3

"గాడ్.. ఐ మిస్ హర్."
మంచం మీద నుండి లేచి పేటియోలోకి నడిచి సిగరెట్ వెలిగిస్తూ అనుకున్నాడు ఏడెన్. 

"జస్ట్ యూ.. నో బడీ ఎల్స్ బట్ యూ.. " మంచం మీద నిలబడి మారిలీన్ మన్రోని అనుకరిస్తూ, లేతాకుపచ్చ కళ్ళను మెరిపిస్తూ.. పాడే వికా గుర్తొస్తోంది. ముదురు నీలిరంగు స్టిలెటోస్ వేసుకుని గదిలో గిరగిరా తిరిగి డాన్స్ చేస్తూ, జారుతున్న శాటిన్ లాంటి నవ్వుతో విరబూసే వికా.. వికా.. 

"మిసింగ్ హర్.."

తన చెయ్యి క్లా హేమర్ కింద నలిగి జ్వరమొస్తే.. 
ఓ నెల బిల్స్ కట్టడానికి ఇబ్బందై ఏం చెయ్యాలో తోచకపోతే.. 
వైన్ ఫెస్టివల్ దగ్గర పడుతోందంటే.. దేనికైనా పక్కనే వికా.. 

సిగరెట్ బట్ కింద పడేసి కాలితో రాస్తూ, తల తిప్పి గదిలోకి చూశాడు. మంచం మీద షీట్స్ మధ్య నిద్రపోతున్న షానన్ కనిపిస్తోంది.. ఫ్రెంచ్ విండో బ్లైండ్స్ మధ్యలోంచి. టకీలా షాట్ లా నిన్న రాత్రి బార్ నుంచి బెడ్ దాకా తోడొచ్చిన ఆ అమ్మాయి.. హాయిగా ముడుచుకుని నిద్రపోతోంది.

"గిల్టీ?" తనని తనే ప్రశ్నించుకున్నాడు. నవ్వొచ్చింది.

ఉద్యోగం, వస్తున్న జీతం, సిటీలైఫ్.. అంతా పర్ఫెక్ట్. వికా ఉంటే.. ఇంకా బావుండేదనిపించింది ఏడెన్ కి. ఇలా అనిపించడం గత మూడునెలల్లో ఇది మొదటిసారేం కాదు.

***

దాని ఒంటిమీద మెత్తటి వెంట్రుకలు రెండురోజులై ఊడిపోతున్నాయ్. దొరికిన ప్రతీ పదార్ధం, పురుగూ పుట్రా తిని, రోజుకి పద్దెనిమిది గంటలకి పైగా హాయిగా పొదకింద ఉన్న కలుగులో నిద్రపోయే ఆ ప్రాణి, నిద్రాహారాలు మాని పిచ్చెత్తినట్టు తిరుగుతోంది. ఉన్నట్టుండి వింత శబ్దాలు చేస్తోంది. అటూఇటూ దొర్లుతోంది.  దాని చర్మం నుండి వస్తున్న ఘాటైన వాసన ఆ ప్రాంతమంతా వ్యాపిస్తోంది. బెంచీకి కొట్టుకుని కింద పడుతోంది. పొదలోకి పరిగెత్తి మళ్ళీ వెనక్కి వచ్చి తనను తనే కొరుక్కుంటోంది. 

దాదాపు తొంభై ఎకరాల విస్తీర్ణంలో ఉన్న ఆ పార్క్ లో మూలగా ఉన్న ఆ చెట్టుకింది కలుగు దగ్గర అలికిడేం ఉండదు. అక్కడ గత మూడు నెలలుగా కాపురముంటున్న.. ఫెరెట్ లవర్స్ ముచ్చట పడే 'చాకొలెట్ సేబల్' రకానికి చెందిన ఆ ఫెరెట్ కి ఆరోజుకి సరిగ్గా నాలుగు నెలలు నిండాయి.

***

"హెచ్ వన్ రాపోతే ఏం చేస్తాం రా! ఉంకో మాస్టర్స్ చేసుకోడమే. నాలుగేసి మాస్టర్స్ ఉన్నోళ్ళున్నార్రా బాబు. నువ్వు రెండోదానికే గాబరైపోతున్నావ్. ఈ హరిగాణ్ణి చూడు. రెండో మాస్టర్స్ అయిపోతోందీడికి.. నిమ్మళంగున్నాడా లేదా! స్టూడెంట్ వీసాల మీద పెళ్ళాన్ని తెచ్చుకున్నోళ్ళున్నారు." వేణుకి గీతోపదేశం చేస్తున్నాడు రాజేష్. 

కిచెన్ లో గిన్నెలు డిష్ వాషర్ లో వేస్తూ వింటున్నాడు హరి. రూమ్మేట్స్ మాటలు వింటూ యాంత్రికంగా పని చేస్తున్నాడు. 

"మనం దూరడానికి కంత లేదుగానీ.. పెళ్ళోటేటి? సెటిలైపోవాల్రా.. ఎదవ ఫేక్ రెసూమే.. ఎదవ బతుకూను.." వేణు చిరాకుకి అంతే లేదు. 

"ఏదో ఓ దారిని వచ్చామా లేదా? హెచ్ వన్ బీ అంత సులువుగా ఎవడికొస్తోంద్రా! ఓపిక పట్టాలి మరి. నువ్వే రేపీపాటికి యే మార్క్ జుకెర్ బర్గ్ గాడి దగ్గరో ఉజ్జోగం సంపాయించేసి, బెమ్మాండవైన మసరెటీ కొంటావ్ చూడు.."

"ఏమోరా బాబు. లోన్ ఎప్పుడు తీర్చుకుంటామో, ఎప్పుడు సెటిలవుతామో.."

నీళ్ళు ధారగా పోతున్నాయ్ సింక్ లో... ఆగకుండా గిన్నెలమీద పడి పొర్లిపోతూ..

***

"క్లోయీకి స్ప్రే చేయించాలి..ఇంజెక్షన్ ఇస్తారు.. హీట్ లో ఉన్నప్పుడు. మర్చిపోకు. లేకపోతే లైఫ్ త్రెట్నింగ్."కాల్ చేస్తూనే చెప్పింది వికా.

"వాట్?" అర్ధం కాలేదు ఏడెన్ కి.

"ఆంట్ లిండా కాల్ చేసింది నిన్న. క్లోయీకి నాలుగు నెలలు నిండాయ్ కదా.. హీట్ కి వస్తుందింక. న్యూటర్ చేయించాలి లేదా టెంపరరీగా ఇంజెక్షన్ ఇప్పించాలి అని గుర్తుచేసింది." 

"ఓహ్.. ఓకే.." సాలోచనగా అన్నాడు.

"తిట్టుకుంటున్నావా?"

"ఉహూ.. దేనికి?"

"ఫెరెట్స్ గురించి నాకూ తెలీదు. కాస్త జాగ్రత్తేం. హీట్ లో ఉండగా అలా వదిలేస్తే.."

"ఊ..."

"చచ్చిపోతాయట..."

"నిజమా!"

"యా.. యునీక్ అండ్ డెలికేట్."

"ఓ పెట్ మీద ఉన్న జాలి నామీద లేదు కదా హనీ నీకు..?" 

"కమాన్ ఏడెన్. ఇది నీ చాయిస్." నిర్మొహమాటంగా చెప్పింది వికా. 


***

వసంతం వచ్చేసింది. చాలా మారిపోతాయ్.. వికా చెప్పినట్టు..

లేక్ ఎలిజబెత్ చుట్టూ బారులు తీరిన మొండి కాండాలు చిగుర్లు తొడుక్కుంటున్నాయ్. నెలకోసారి నిండుగా నవ్వే జాబిలి సాక్షిగా ఋతుచక్రం తిరిగిపోతోంది. తనలాంటి మరో ప్రాణిని పుట్టించడమనే సృష్టి నిర్దేశించిన కర్తవ్యానికి విరుద్ధంగా నోరులేని ప్రాణులేవీ ప్రవర్తించవు. ఏదిఏమైనా చక్రం తిరిగిపోవాల్సిందే. 

హరి అటువైపుగా రావడం మానేసాడు.. బిజీగా ఉండి. 

బక్కచిక్కిపోయి, పొడలు తేలిన చర్మంతో వికారంగా తయారయిన ఆ ప్రాణి అప్పుడప్పుడూ కలుగులోంచి బయటికొస్తుంది. దాని శరీరంలో పెరిగిన ఈస్ట్రోజెన్ దాని తెల్ల రక్తకణాలని కొంచెం కొంచెంగా చంపేస్తోంది. ఉత్సాహంగా గెంతి బెంచీని గుద్దుకోవాలనిపిస్తూంటుందేమో దానికి.. సహకరించని శరీరాన్ని ఈడ్చుకుంటూ దొర్లుతుందోసారి. అరగంట విశ్వప్రయత్నం తరువాత కలుగు దాకా వెనక్కివెళ్ళగలిగిందారోజు.. ఆఖరి రోజు.

***

"హరీ.. నేను.. " 

"హేయ్.. ఈ టైం లో ఏంటీ? అంతా ఓకేనా?" నిద్రలోంచి గభాలున లేచిన దడ ఇంకా తగ్గలేదు హరికి. 

"అంతా ఓకే.. నువ్విలా గాభరా పడతావని తెల్లారేక చేద్దామనుకున్నాను కానీ, ఆగలేకపోయాను." సుధ గొంతు వినిపిస్తోంది.

"ఏమయింది?" అయోమయంగా అడిగాడు.

"వచ్చేస్తున్నా మొద్దూఊఊఊఊ..." అరిచింది సంతోషంగా..

"ఎలా! ఎప్పుడు.. ఏమయింది?" హరికి మత్తొదిలిపోయింది.

"నువ్వు రమ్మనకపోతే రాలేనా? స్టూడెంట్ వీసా.. ఎమ్బీయే కి!! ఎన్ని ప్రశ్నలడిగాడో నీకేం తెలుసబ్బా.. ఉద్యోగం మానేసి ఇప్పుడెందుకూ. ఇక్కడ మాస్టర్స్ ఉంది కదా.. ఇలా అరగంటసేపు నన్ను వేపుకుతిన్నాడు. ఇచ్చాడు మొత్తానికి." చెప్పుకుపోతోంది.

"నా దగ్గర ఎలా దాచావసలు! ఎప్పుడెళ్ళావు.."

"జీమేట్ స్కోర్ రాగానే చెప్పేద్దామనుకున్నాను. కానీ వీసా ఇంటర్వ్యూలో ఇంకో డిసపాయింట్మెంట్ ఎదురైతే..? అందుకే చివరిదాకా దాచాను. యూ ఎన్ సీ.. చార్లెట్ లో సీటొచ్చింది. వచ్చేస్తున్నానోచ్... " సుధ గొంతులో సంబరం అప్పుడే వీడియో ఆన్ చేసిన హరికి స్ట్రీమ్ అయి స్పష్టంగా కనబడింది.

"షార్లెట్.. " నవ్వుతూ సరిదిద్దాడు హరి. అతని ఆలోచనలలో వేల మైళ్ళ దూరం వందల్లోకి మారుతోందప్పుడే.

***

"హనీ.. వెరీ సారీ ఫర్ యూ.." ఏడెన్ ఫోన్లో ఆమెనెలా ఓదార్చాలో అర్ధంకాక తడబడ్డాడు. 

"దట్స్ ఓకే.." టిష్యూతో ముక్కు తుడుచుకుని దుఃఖాన్ని ఆపుకుంది వికా.

"మొన్నటి దాకా బానే ఉన్నాడన్నావు కదా గ్రాండ్ పా.."

"ఊ.. గ్రానీలాగే.. నిద్రలోనే.." మళ్ళీ ఏడుపొచ్చేసిందామెకి.

"నేను బయలుదేరుతున్నాను. సెవన్ అవర్స్ లో ఉంటా అక్కడ." చెప్పాడు. 

"పర్లేదు ఏడెన్. ఐ కెన్ మేనేజ్."

"లేదు వస్తాను.. నిన్ను చూడాలి."

"ఏడెన్.."

"యెస్ హనీ.."

"నెక్స్ట్ వీక్ నేనటు రానా? నాకు చేంజ్ కావాలో నాలుగురోజులు. నేనిక్కడ ఉండలేను.. ఒక్కర్తినే."

"హేయ్.. మోస్ట్ వెల్కమ్.. అడగాలా చెప్పు? నేనొచ్చి ఫ్యూనరల్ అవగానే నిన్నిటు తీసుకొచ్చేస్తాను."

వికా కన్ఫెషన్ ని నమ్ముతుందనే నమ్మకం ఉంది ఏడెన్ కి. 

***


దూరాన్ని లెక్కచేయని ప్రేమకి.. ప్రేమికుల దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు.


Friday, February 13, 2015

ఎంతెంత దూరం?? ~ 2

ట్రైన్ దిగి బయటికి వస్తూ జేబులోంచి ఫోన్ తీసి టైం చూసుకున్నాడు హరి.

"ఐదున్నర.. అంటే ఏడవుతుంది ఇండియాలో టైం. ఇంకా నిద్ర లేవలేదా..?" అనుకుంటూండగానే స్కైప్ లో మెసేజ్ పాపప్ అయింది.

"హాయ్, గుడీవినింగ్ హరీ.. "
"గుడ్మాణింగ్..." కోలన్ కి రైట్ పెరాంథిసిస్ తగిల్చి నవ్వాడు.
"కాల్?" అటునుంచి మెసేజ్ 
"రెడీ.." అంటూ హెడ్ ఫోన్స్ సరిచేసుకున్నాడు. 

"దెయ్యం నిద్ర పట్టేసింది హరీ.. అసలు అలారం టోన్ గా  స్కైప్ రింగ్ పెట్టుకుంటే సరిపోతుంది. ఎంత నిద్రలో అయినా టక్కున లేచి కూర్చుంటాను. " హరి కాల్ ఆన్సర్ చెయ్యగానే చెప్పింది సుధ.

"అంత ఉదయాన్నే లేచి ఏం చెయ్యాల్లే కానీ, ఏంటి కబుర్లు? కాఫీ అయిందా?"

"ఊ ఊ.. అవుతోంది. లేటయితే నువ్వు ఇంటికెళ్ళి పనుల్లో పడిపోతావు. నేను రెడీ అయి ఆఫీస్ కి వెళ్ళిపోవాలి. చెప్పు చెప్పు.. ట్రైన్ దిగావా?"

"ఆ.. ఇప్పుడే. బిజీ డే.. తల బద్దలవుతోంది. టీ పడితే కానీ.. " ఆఫీస్ కబుర్లు చెప్తూ మైలున్నర నడక మొదలెట్టాడు. ఆరుగురితో  పంచుకుంటున్న ఆ అపార్ట్మెంట్ దగ్గరకి హరి చేరేసరికి సుధ ఆఫీస్ కి వెళ్ళే టైం అయింది.

"హరీ.. సరే అయితే.. నేనింక రెడీ అయి బయలుదేరతానేం.. నువ్వు పడుకునేముందు టెక్స్ట్ చెయ్. అన్నట్టు వంట నీదేనా ఇవాళ?"

"ఊ.. కేబేజ్ ఉంది. బంగాళదుంప, టొమేటో కలిపి కూర చేసేస్తే.. ఫ్రిజ్ లో సాంబారుందిగా.."

గత నాలుగేళ్ళుగా హరి రెండు టైం జోన్లు,చిన్నా చితకా కలిపి ఆరు ఉద్యోగాలు, నాలుగు అపార్ట్మెంట్లు మారాడు. రెండో మాస్టర్స్ సంపాదించుకుంటున్నాడు. హెచ్ వన్ వీసా మాత్రం అందీఅందకుండా ఊరిస్తోంది. స్టూడెంట్ వీసాతో, తుమ్మితే ఊడే ముక్కులాంటి కాంట్రాక్ట్ ఉద్యోగాలతో ఎన్నేళ్ళిలా నెట్టుకురావాలనేది దారితోచని సమస్య.

"ఈ యేడాది హెచ్ వన్ తప్పనిసరిగా వస్తుంది. రావాలి.." అనుకున్నాడు.

సుధ పుట్టినరోజుకి ఐఫోన్ పంపితే తను అన్నమాటలు గుర్తుచ్చాయ్ ఉన్నట్టుండి..

"ఇప్పుడింత ఖర్చు దేనికి హరీ..?"
"దేనికేంటీ.. నువ్వు ఎక్కడున్నా వీడియో కాల్ మాట్లాడుకోవచ్చు. ముఖ్యంగా మీ పీపింగ్ టామ్ ని తప్పించుకోవచ్చు."
"సరిపోయింది. ఫోన్లోనే కాపురం చేసి పిల్లలని కనే ఫెసిలిటీ కూడా వచ్చేస్తుందేమోలే రేపో మాపో. అన్నట్టు అమ్మ పిన్నింటికి బయలుదేరింది. మరో నెలరోజులు మనం హేపీగా మాట్లాడుకోవచ్చు."

సుధ నవ్వుతూనే అన్నా గుచ్చుకుంది. అన్నీ తెలిసి అలా అన్నందుకు గుచ్చుకుంది. ఇంకెన్నాళ్లు.. వీసా వచ్చిన మరుక్షణం వెళ్ళి సుధని పెళ్లిచేసుకు తీసుకొచ్చేయాలనుకున్నాడు.. వెయ్యోసారి. ఉహుఁ.. లక్షోసారి. 

***

"నీకంటే నేనో ఐదారేళ్ళు చిన్నదాన్నైతే బావుండేది కదా.." అడిగింది సుధ.

"ఏం.. మీ అమ్మైవైనా అన్నారా మళ్ళీ?"

"ఉన్న ఆర్నెల్ల తేడా చాలని నువ్వారోజు అందర్నీ కలిపి కడిగేసి విడిచిపెట్టాక కూడా మళ్ళీ ఎవరైనా మాట్లాడగలరా చెప్పు! అమ్మ అప్పటికీ పూర్తిగా ఒప్పుకోలేకపోతోందనుకో.. ఇప్పుడు ఆవిడేం అనలేదులే."

"మరేవైంది?"

"శిరీషకి కూతురు పుట్టింది. నిన్న సాయంత్రం."

"వావ్.. చూశావా పాపని? ఎలా ఉంది శిరీష?"

"ఊ.."

"మనం ఒకేసారి నలుగుర్నో ఐదుగుర్నో కనేద్దాంలే అమ్మాయీ.." సుధ మనసులో మాట చదివినట్టు అనునయంగా అన్నాడు హరి. 

"ఎప్పుడు హరీ..??"

గుండెని పట్టుకు వేలాడే కొక్కేల్లాంటి ఆ ప్రశ్నలకు హరి దగ్గర సమాధానాలు లేవు. నాలుగేళ్ళని నెలలుగా, వారాలుగా.. క్షణాలుగా కొలిచి చూపిస్తున్న ప్రశ్నలే మిగులుతున్నాయతనిదగ్గర.

ఎదురెదురిళ్ళలో పెరిగిన పిల్లలు హరీ, సుధ. ఎమ్మెస్ చేసేందుకు హరి ఒక వారంలో అమెరికా బయలుదేరుతాడనగా సుధకి పెళ్ళిచూపులు కుదిరాయి. వెంటనే తమ మనసులో ఉన్నది చెప్పేశారిద్దరూ. ఒకే వయసు పిల్లలకి పెళ్ళేవిటన్నారు పెద్దవాళ్ళు. తమ నిర్ణయం మారదని తెగేసి చెప్పాడు హరి. చిన్నప్పటి నుండీ చూస్తున్న పిల్లే కోడలవుతుందంటే హరి తలిదండ్రులకి పెద్దగా అభ్యంతరమేం కనిపించలేదు. పిల్లవాడు అమెరికా వెళ్ళి వచ్చేదాకా పిల్లని పెళ్ళి చేయకుండా అట్టేపెట్టుకోవడం సుధ తల్లికి ఎంతమాత్రమూ ఇష్టం లేదు. తన కూతురు హరితో ఫోన్లో మాట్లాడుతూ ఉంటే వెనకనుంచి ఏదో ఒక పొల్లుమాట అనకుండా ఉండలేదావిడ. 

"ఇరవైయ్యారు పెద్ద వయసేం కాదు... తనకి. ఇరవైయ్యారు సుధకీ పెద్ద వయసేమీ కాదు.. ఇద్దరూ ఒక దగ్గరుంటే.." అనుకున్నాడు హరి.

***

"మన చెట్టు దగ్గరకి వచ్చేసాను. చెప్పు.." హరి లేక్ ఎలిజబెత్ కి చుట్టూ ఉన్న రెండున్నర మైళ్ళ వాకింగ్ ట్రాక్ మీద రెండుసార్లు నడిచాక ఓ చెట్టుకిందున్న బెంచ్ మీద కూర్చున్నాడు. అలవాటైన ప్రదేశమది. శనివారం ఉదయం ఏడున్నరయింది. గంటన్నరై కాల్ సాగుతోంది. రకరకాల టాపిక్స్ మాట్లాడుకున్నారు అప్పటిదాకా.. 

"ఏం..? నిద్దరొస్తోందా?" కూర్చుని అలుపు తీర్చుకుంటూ అడిగాడు హరి.
"ఎప్పుడూ తిండీ, నిద్ర.. తప్పితే ఉద్యోగం. ఇంకేవుంది జీవితంలో.."

సుధ ఇలా పుల్లవిరుపుగా మాట్లాడిందంటే, ఏదో అసంతృప్తి రేగుతోందని అర్ధమైపోతుంది హరికి. ఎక్కడలేని సహనం తెచ్చుకుమాట్లాడుతాడు. ఒక్కోసారి తన నిస్సహాయత వలనో, పని ఒత్తిడి వల్లో తిరిగి ఏమైనా అన్నా.. సుధ ఉదయం నిద్రలేచేదాకా తోచదతడికి. అక్కడ ఆమెకీ అంతేనని తెలుసు.

"ఏమయిందమ్మాయీ.."

"ఏమవుతుంది హరీ.. సమాధానం లేని ప్రశ్నలే అడగాలి. మిస్ అవుతున్నాను.. ఎప్పుడు కలుస్తాం మనం అని.."

"వచ్చేయనా..?"

"ఆశపడి వెళ్ళావు. సగంలో వదిలేసి వచ్చేయమని ఎలా అడుగుతాను?"

"ఏముందిక్కడ? అక్కడ లేనిదేం లేదు నిజానికి.."

"రూపాయి డాలర్ని కొనేసినరోజు అనాలీమాట."

"ఎంతొస్తే తృప్తి? ఎందుకిలా అని అనుకోని క్షణం లేదు. చిరాకొస్తోంది." విసుగ్గా అన్నాడు. 

సుధ మాట్లాడలేదు. 

"చెప్పు సుధా.. వచ్చేయనా? సీరియస్ గా అడుగుతున్నాను."

"ఆ దేశంలో ఏదో ఒక రకంగా అడుగుపెట్టాలని కలలు కంటున్నారందరూ.. ఇన్నాళ్ళున్నాం. ఇంకొక్క ఆర్నెల్లలో ఈ ఏడాది హెచ్ వన్ సంగతి తెలుస్తుందిగా.. అప్పుడు చూద్దాం లే." అతనితో చెప్తూ తనకు తనే సర్దిపుచ్చుకుంది.

మౌనంగా ఉండిపోయారిద్దరూ. గాలికి ఊగుతున్న పేరు తెలీని చెట్లని గమనిస్తూ లేక్ లో తిరుగుతున్న నల్లబాతుల్ని చూస్తున్నాడు. కీచుగా ఉన్న చిన్న కూత వినిపించి.. తలతిప్పి పక్కకి చూసాడు., పొడవైన మెడ, గులాబీరంగు మూతి ముందు జాపుతూ గోధుమరంగు ఊలు బంతిలా, పిల్లి కంటే చిన్నగా ఉన్న వింత జంతువు ఎదురుగా ఉన్న పొద చాటు నుంచి చూస్తోంది. 'ముంగిసా?' అనుకున్నాడు. కళ్ళార్పకుండా తననే చూస్తోంది. సన్నగా విజిలేసాడు. చెంగున ముందుకు దూకిందది. మీద పడుతుందేమో అని చటుక్కున లేచి నిలబడ్డాడు.

"ఇంకేంటి హరీ.. లాండ్రీ చేసుకోవాలా ఇంటికెళ్ళి?" ఆవులిస్తూ అడిగింది సుధ.

"ఇక్కడేదో జంతువు.. ముంగిసలా ఉంది. పొద చాటునుండి చూస్తోంది."

"బాబోయ్.. ముంగిసా! చూసుకో ఏ పాములైనా ఉంటాయేమో. రోడ్డు మీదకి వచ్చేయ్ నువ్వు.." గాభరాగా చెప్పింది.

"పర్లేదు పర్లేదు. నువ్వు పడుకో ఇంక. నేనూ బయల్దేరుతాను. రేపు ఆదివారమేగా. లేవగానే కాల్ చెయ్." ఆమెతో మాట్లాడుతూ ఆ జంతువునే గమనిస్తున్నాడు.

"సరే మరి. లవ్ యూ.. గ్రేట్ డే." సుధ నిద్రకి ఒరుగుతూ చెప్పింది.

పెదాలు పూర్తిగా ముడవకుండానే ముద్దు శబ్దం ఇటువైపునుంచి.. ఓ మూడు లవ్ యూ మంత్రాలతో కలిపి.

హెడ్ ఫోన్స్ తీసి జేబులో వేసుకుని, ఫోన్లో కేమెరా ఓపెన్ చేసేదాకా కూడా తాపీగా తననే చూస్తోందా ప్రాణి. మరోసారి విజిల్ వేసాడు. అంతే..! ఉత్సాహంగా పక్కలకి చెంగు చెంగున  గెంతులేయడం మొదలెట్టిందది. ఫోటో మోడ్ ని వీడియో కి మార్చి, అంతే ఉత్సాహంగా విజిలేసాడు. దాని ఒళ్ళంతా ముదురు గోధుమ రంగులో ఒత్తుగా ఉన్న వెంట్రుకలు. పొడవాటి మెడ, నల్లని కుచ్చులాంటి తోకా కదుపుతూ చెంగు చెంగున పక్కలకి స్టెప్ లు వేస్తోంది. మధ్యలో గులాబీ మూతి ముందుకు జాపి "నన్ను చూస్తున్నావా?" అన్నట్టు చూస్తోంది. చిన్న చిన్న కూతలు వేస్తూ, పొదలోకోసారి వెళ్ళి మళ్ళీ వెనక్కి వస్తోంది. హరి రెండున్నర నిముషాలపాటు దాని డాన్స్ చూస్తూ ఉండిపోయాడలా..

"కుక్కలూ పిల్లులకంటే ముద్దుగా గెంతులేస్తోంది. ఏవిటో ఇది. చుంచు మూతి, పిల్లి తోక.." అని నవ్వుకుంటూ, వీడియో సుధకి మైల్ చేసి, వెనక్కి తిరిగి చూస్తూ అక్కడ్నుంచి కదిలాడు.

***

"కేలిఫోర్నియా లోను, హవాయీ లోనూ ఫెరెట్స్ పెంచుకోడానికి లా ఒప్పుకోదు. యానిమల్ లవర్స్ ప్రొటెస్ట్ చేస్తున్నారనుకో. కానీ ఇక్కడి ఫిష్ అండ్ వైల్డ్ లైఫ్ డిపార్ట్మెంట్ ఇప్పటిదాకా లీగలైజ్ కానివ్వడం లేదు. వీటివల్ల రేబిస్ వస్తుందని వద్దంటున్నారు. కొన్ని స్టేట్స్ లో వాటిని న్యూటర్ చేసి పెంచుకోవచ్చు. కేలీ లో మాత్రం కుదరదు. నువ్వు పెంచుకోవచ్చు కావాలంటే.. కానీ అతి రహస్యంగా." గేస్ స్టేషన్ లో కలిసిన ఆండ్రూ చెప్పిన మాటలకి ఏడెన్ కి మతిపోయినట్టయింది.

"నిజానికి నేనూ ఎప్పుడూ ఫెరెట్స్ ని పెంచలేదు. చిన్నప్పుడెప్పుడో మా ఇంట్లో పిల్లి ఉండేదంతే."

"ఒక రకంగా పిల్లికీ ఫెరెట్ కీ ఓ పోలిక మాత్రం ఉంది. లిటర్ బాక్స్ విషయంలో.." ఆండ్రూ నవ్వాడు.

"నీకెలా తెలుసు? నువ్వు పెంచావా?"

"ఉహూ లేదు. నా ఎక్స్ వైఫ్ యానిమల్ లవర్స్ క్లబ్ లో మెంబర్. వాళ్ళ మీటింగ్స్ కి తన కోసం నేనూ వెళ్ళేవాడిని. యూ ఎస్ లో రెండో పాపులర్ పెట్ తెలుసా! నేచురల్ జోకర్ అంటారు దీన్ని.  కానీ దీనికేమాత్రం బాగోకపోయినా కేలిఫోర్నియాలో నీ లైఫ్ మిసరబుల్ అవుతుంది. ఆలోచించుకో." హెచ్చరించాడు.

తలపట్టుకుని కూర్చున్నాడు ఏడెన్. వికా గురించి చెప్పుకొచ్చాడు ఆండ్రూ కి.. విని పగలబడినవ్వాడతను.

"నీ గాళ్ ఫ్రెండ్ నీకు భలే పనిష్మెంట్ ఇచ్చింది. ఫెరెట్ ఇన్ కేలీ!! అది కూడా కొత్త ఉద్యోగంలో చేరుతూ.. హ్హహ్హా.." బొజ్జ కదిలేలా నవ్వుతున్నాడు ఆండ్రూ.

"దీని వాసనే నాకు నచ్చలేదు. హౌ టు గెట్ రిడాఫ్ దిస్ నౌ? ఐ లవ్ మై గాళ్ ఫ్రెండ్.. అయినా సరే ఇది పనిష్మెంట్ లాగే ఉంది." మొహం ఎర్రగా చేసుకుని అడిగాడు ఏడెన్.

"యా.. నువ్వేం పెట్టావు దానికి?"

"ఏదీ.. నిద్రపోతూనే ఉంది. లేస్తే కిబిల్స్ పెడదామని కొని ఉంచాను. ఏం.. పెట్టకూడదా?"

"కూడదనేం కాదు. చికెన్ వింగ్స్ కూడా తింటుంది నువ్వు పెట్టాలే కానీ. తినే తిండిని బట్టి దీని చర్మం మీద ఉండే గ్లాండ్స్  వాసనొస్తాయ్. ఫెరెట్స్ కోసం తయారుచేసిన మంచి బేలన్స్ డ్ డైట్ పెట్టాలి. వెరీ ఎక్స్పెన్సివ్ పెట్ ఇది.. బట్ ఫన్." ఆండ్రూ చెప్పుకొచ్చాడు.

"నా లైఫ్ లో ఇంత ఫన్ అక్కర్లేదిప్పుడు. హెల్ప్ మీ ఔట్  ఆండ్రూ.. ఏం చెయ్యాలి దీన్ని?"

"మరి నీ గాళ్ ఫ్రెండ్?"

"ఫస్ట్ థింగ్స్ ఫస్ట్.. ముందు ఈ పిల్లిని ఎవరికైనా ఇచ్చేయాలి."

"పిల్లి కాదిది. ఎలక జాతి.. వీసెల్. ఎవరూ తీసుకోరిక్కడ.. నేను నీకిలాంటి సలహాలివ్వకూడదు. నేనైతే వైల్డ్ లైఫ్ లోకి వదిలేస్తాను."

"వైల్డ్ లైఫా?"

"యెప్. కనీసం ఏ పార్కో.. "

***

"సుధా... అదే ముంగిస!" అరిచినట్టు చెప్పాడు హరి బెంచ్ మీద కూర్చోగానే అటుగా చూసి.

"అవునా!! అదేనా?"

"యెస్.. అదే. బ్రౌన్ కలర్, నల్ల తోక."

"జాగ్రత్త హరీ.."

"ఇదేదో పెంపుడు ముంగిసనుకుంటా.. అస్సలు భయపడ్డం లేదు."గుర్తుపట్టినట్టూ తనవైపుకు దూకుతున్న దానివైపు చూస్తూ చెప్పాడు హరి.

"నువ్వసలు అక్కడ్నుంచి దూరంగా వెళ్ళు.. నాకు భయమేస్తోంది."

"భయం దేనికీ.. అయినా ముంగిసుంటే పాము రాదు కదా." నవ్వాడు.

"పెంచుకుంటారా ముంగిసల్ని ఎవరైనా?!"

"మన దేశంలో అయితే ఏ పాములవాళ్ళో పెంచుకుంటారేమో కానీ, ఇక్కడ ఎవరైనా దేన్నైనా పెంచుకోగలర్లే. వియార్డ్ జనాలు."

అక్కడనుంచి వెళ్తూ వెనక్కి తిరిగిచూశాడు. పక్కకి గెంతి బెంచీని గుద్దుకుని మళ్ళీ రెండో వైపు గెంతి చూస్తోందది. తనని చూసి మూతి ముందుకు కదుపుతూ శబ్దాలు చేస్తున్న దాన్ని చూస్తే చాలా వింతగా అనిపించిందతనికి..

***

"సో.. ఏం పేరు పెట్టావ్?"

"వికా.."

"యూ సిల్లీ.. చెప్పు ఏం పేరు పెట్టావ్?"

"లేదింకా.. ఏదీ వచ్చి సెటిలయ్యానంతేగా.. ఏంటి కబుర్లు?" మాట దాటేసాడు ఏడెన్.

"నీకు పిల్లిని పెంచడం వచ్చు కదా.. ఇదీ అంతే. కానీ పేరు పెట్టకపోవడం చూస్తే నాకు అనుమానంగా ఉంది. యూ కిల్డ్ హర్.. డింట్ యూ?"

"నీకు నామీద అంత అనుమానమేంటీ? స్టడ్ అని పెడదామా అని ఆలోచిస్తున్నా.." తిట్టుకుంటూ అబద్ధమాడాడు.

"అస్సలు బాలేదు. షీ ఈస్ ఏ గాళ్. ఇంతకీ ఫర్ ఏ రంగులో ఉంది?"

"బ్లాక్.."

"బ్రౌన్ వస్తుందన్నదే! నాకు పిక్స్ పంపవా ప్లీజ్?"

"క్లోయీ అనే పెడతానైతే. నా పిల్లి పేరు అదే.  ఉహూ నో పిక్స్. మనం కలిసినప్పుడే చూద్దువుగాని." అలవోకగా చెప్పేసాడు.

***

"క్లోయీ ఏం చేస్తోంది?"

"ఆడుతోంది. అన్నట్టు గ్రాంపా కి ఇంకో పెట్ ని ఇచ్చావా మరి?"

"ఉహూ.. నువ్వెళ్ళిన నెక్స్ట్ డే వైరల్ ఫీవర్ వచ్చి తగ్గింది ఆయనకి."

"ఓహ్.. అవునా! ఇప్పుడు ఓకే కదా?

"యా.."

"సరే హనీ. టేక్ కేర్. వెళ్ళాలింక."

***

"లవ్ యూ.." గ్రీటింగ్ కార్డ్ మీద అక్షరాలు, అవి తీసుకొచ్చిన పరిమళం మనసుని తడుముతూండగా ఫోన్లో చెప్పాడు హరి.

"లవ్ యూ.. లవ్ యూ సో మచ్.. హరీ, వచ్చే పుట్టినరోజుకైనా మనం ఒకేచోట ఉండాలి."

మౌనంగా పార్క్ బెంచ్ మీద కూర్చున్నాడు. ఇంకెంత దూరం అనిపించేస్తోంది. ఎలాంటి రోజైనా ఒంటరిగా గడవాల్సిందేనా? 

"ఏయ్.. షర్ట్ వేసుకున్నావా? వీడియో ఆన్ చేద్దామంటే అమ్మ వచ్చి వెళ్తోంది. మళ్ళీ రికార్డంతా వేస్తుంది. ఎందుకొచ్చింది కానీ..  కాసేపున్నాక చూస్తానేం. పోన్లే.. కనీసం ఈ బర్త్ డే అయినా వీకెండ్ వచ్చింది బాబూ.. లాస్ట్ టైం మరీ దారుణం ఆఫీస్ లో. మరేమో.. మిగిలిన రెండు షర్ట్ లు భోగికి, సంక్రాంతికి. వీక్ డే కదా అని ఫార్మల్ తీసుకున్నాను. పండగ వచ్చేవారమే. నేను గుర్తుచేస్తాలే?" చెప్పుకుపోతోంది సుధ.

మాట్లాడకుండా ఫోన్ లో కేమెరా ఓపెన్ చేసాడు.. సెల్ఫీ తీసుకుందామని. ఫ్రేం లో కనిపించిన ఆ జంతువుని చూసి తుళ్ళిపడ్డాడు. చెప్తే సుధ కంగారుపడుతుందనిపించి, అక్కడినుంచి లేచి, గ్రీటింగ్ కార్డ్ బేగ్ లో వేసి దూరంగా నడిచాడు. ఆ పరిసరాలలో ఏదో ఘాటైన వాసన..

(ఇంకొంత దూరం.. )

Tuesday, February 10, 2015

ఎంతెంత దూరం?? ~ 1

నీలి తెరలను దాటి కిటికీలోంచి పడుతున్న వెలుగుకి కళ్ళుతెరిచింది వికా. 

తలగడ కిందకి పెట్టుకున్న కుడిచేయి తిమ్మిరిగా అనిపించి.. నెమ్మదిగా చేతులు సాగదీసుకుంటూ ఒళ్ళువిరుచుకుంది. బీజ్ రంగు గోడకి ఆన్చి ఉన్న వాలుకుర్చీని చూడగానే నిద్రమత్తంతా వదిలిపోయిందామెకు. ఇష్టంలేని విషయాన్ని తలుచుకోవడం వాయిదా వేయాలనే ప్రయత్నమన్నట్టూ కళ్ళు మూసేసుకుంది.  క్షణాలు గడుస్తున్నకొద్దీ పొద్దుటెండ చురుక్కున పొడుస్తోంది. అలా పరుపులోకి కూరుకుపోతే బావుండుననుకుంది.

"హనీ.."

ఆమె వీపుకి మొహం ఆన్చి దగ్గరగా లాక్కుంటూ వెనుకనుంచి పిలిచాడు ఏడెన్. ఇంకాగలేనట్టు కన్నీళ్ళు జారిపోయాయి వికా కనుకొలకుల్లోంచి.

***

రౌట్ సిక్స్ మీద ఎగ్జిట్ ఫార్టీ తీసుకోగానే ఉంటుంది హాట్ క్రీక్. ఘోస్ట్ టౌనే కానీ ఇప్పుడిప్పుడే అలికిడి పెరుగుతోంది. ఊళ్లోకి కొత్తగా వచ్చి చేరిన ఒకట్రెండు టింబర్ డిపోలు, రెస్టోరేషన్ షాప్ ల వల్ల జనసంచారం మొదలయింది. ఊరవతల మైనింగ్ మొదలవుతుందనే వార్త పుట్టాక రెండువందల మైళ్ళ దూరంలో ఉన్న మెరిల్ రాంచ్, కంట్రీ క్రీక్ ల నుంచి రాకపోకలూ బాగానే పుంజుకున్నాయి.

ఆ చిన్న ఊళ్ళో పొద్దుపోయాక హడావిడంతా కస్మోపాలిటిన్ నైట్ క్లబ్ లోనే. ఎనభై ఏళ్ళ వయసున్న ఆ పబ్ ని వేర్ హౌస్ స్టైల్ లో మరమ్మత్తులు చేయించాక కుర్రకారు బాగా చేరుతోందక్కడ. ఓ చలిచలి వారాంతపు రాత్రి స్నేహితులతో కస్మోపాలిటిన్ లో గడిపి బయటికి వచ్చి, పార్కింగ్ లోంచి కార్ తీసి రివర్స్ చేస్తూ.. తనకు కుడివైపు పార్క్ చేసి ఉన్న వేన్ బంపర్ స్టికర్ ని యధాలాపంగా చదివింది వికా. కొంతదూరం వెళ్ళాక ఒక సిగ్నల్ దాటుతూండగా తన పక్కగా అదే వేన్!! కుతూహలంగా చూసింది. మామూలు కంటే కాస్త నెమ్మదిగా నడుపుతూ గమనిస్తోంది కానీ ఆమెని అస్సలు పట్టించుకోకుండా ముందుకు దూసుకుపోయిందా వేన్.

'సే మై నేమ్.. సే మై నేమ్.. ' అని సన్నగా హమ్ చేస్తూ సీడర్ ఏవ్ వైపుకి తిరిగింది. ఆరోజు రాత్రి నిద్రపట్టే ముందు ఆమెకి మళ్ళీ ఆ బంపర్ స్టికర్ గుర్తొచ్చింది. "Four out of three people have trouble with fractions"

మరో పదిహేనురోజుల తరువాత కస్మోపాలిటిన్ లోకి వెళ్తూండగా మళ్ళీ ఆ వేన్ తారసపడింది వికా కి.. ఈసారి అందులోంచి దిగి క్లబ్ లోకి నడుస్తున్న యువకుడు కూడా స్పష్టంగా కనిపించాడామెకు. అయస్కాంతంలా ఆకర్షించే తన నవ్వుతో, లేతాకుపచ్చరంగులో తళతళా మెరిసే కళ్ళతో మిడిసిపడే వికా, ఏడెన్ దృష్టిలో పడేందుకు పెద్దగా కష్టపడక్కర్లేకపోయింది. సరిగ్గా రెండు డేట్ల తరువాత తన ఇంట్లో ఆ బీజ్ రంగు గోడల మధ్య గడిచిన రాత్రి చెప్పింది.. మొదటిసారి తను ఏడెన్ ని ఎక్కడ చూసిందో. ఆశ్చర్యపోయాడతను.

"ఫ్రాక్షన్స్ తెలిస్తే ఫర్నిచర్ ఎందుకు చేస్తాను? ఐ హేట్ మేథ్. అయినా ఆ స్టికర్ అతికిస్తూ అస్సలు అనుకోలేదు తెలుసా.. ఓ అందమైన అమ్మాయి దాన్ని చూసి నవ్వుకుంటుందని.." బెడ్ లాంప్ వెలుగులో మిసమిసలాడుతున్న ఆమెను చూసి కళ్ళు మెరిపిస్తూ చెప్పాడు.

***

వికా అచ్చం వాళ్ల నాయనమ్మ ఏనా లాగే ఉంటుందని బాగా దగ్గరివాళ్లు అంటూంటారు. మొండితనం కూడా నాయనమ్మ పోలికేనని గ్రాండ్ పా డేనీ దెప్పుతూ ఉంటాడు. 

ఆర్మీలో పనిచేసి కాలుపోగొట్టుకుని వెనక్కి వచ్చిన ప్రియుడు డేనీని చూసి, ఏనా  అస్సలేడవలేదట. పైగా.. వాళ్ళ పెళ్లిలో క్రెచెస్ సాయంతో నిలబడ్డ డేనీని అమాంతం పైకెత్తి ముద్దు పెట్టుకుందని చెప్పుకుంటారా ఊళ్ళో. వికా చిన్నప్పుడే ఆమె తల్లిదండ్రులు విడాకులు తీసుకుని ఎవరిదారి వాళ్ళు చూసుకున్నారు. మనవరాల్ని పెంచుకుంటామని ముసలివాళ్ళిద్దరూ అడగడమే చాలన్నట్టు ఒప్పుకుని వికాని విడిచిపెట్టేసారు. 

ఆ అమ్మాయి హైస్కూల్ లో ఉండగా శాశ్వతనిద్రలోకి జారుకుంది  గ్రానీ ఏనా. ఎనభైల్లోకి వస్తూ కూడా హుషారుగా సీనియర్ సిటిజన్స్ హోమ్ నడుపుతూ ఉంటాడు గ్రాండ్ పా డేనీ. 

***

కస్మోపాలిటిన్ బయట సిగ్నల్ దగ్గర ఏడెన్ ని వికా చూసిన రోజునే, ప్రతీ యేడాదీ వాళ్ళు సెలబ్రేట్ చేసుకుంటారు. మొదటి ఏడాది వెగాస్ ట్రిప్ కి వెళ్ళారిద్దరూ. రెండో యానివర్సరీ ముందు వికా కి న్యుమోనియా వచ్చింది. పదిరోజులు హాస్పిటల్ లో ఉండి డిస్చార్జ్ అయి ఇంటికొచ్చిన ఆమెని జాగ్రత్తగా పొదివి పట్టుకుని గదిలోకి తీసుకొచ్చాడు ఏడెన్. మంచానికి ఎడమవైపు గోడకి ఆన్చివేసిన వాలుకుర్చీలో కూర్చున్న పావుగంటకి గమనించింది.. తన గదిలోకి కొత్తగా వచ్చిన ఆ వస్తువుని. 

ఏడెన్ స్వహస్తాలతో తయారుచేసిన ఆ కుర్చీ ఆ రోజు నుండీ ఆమెకు ప్రాణప్రదం. అవును మరి! వర్క్ షాప్ లో పని అయ్యాక, అతను పదిరోజుల పాటు రోజూ రెండేసి గంటలు కష్టపడితే తయారైన రూపమది. ఆ వుడ్ కూడా నాలుగు నెలల క్రితమే కొని ఉంచాడు. సాల్వేజ్ అని మొదట సంశయించినా దాని మహాగనీ షేడ్ బాగా నచ్చేసిందతడికి. రెండో యానివర్సరీ గిఫ్ట్ గా ఇద్దామనుకున్నది.. కాస్త ముందుగానే అలాంటి సందర్భంలో ఇవ్వాల్సివచ్చినందుకు బాధపడ్డాడతడు. ఆ సందర్భం వచ్చినందుకు వికా మాత్రం చాలా సంతోషించింది.

సరిగ్గా మూడో ఏడాది నిండుతూండగా...  ఏడెన్ ఊరు కదలాల్సి వచ్చింది.

***
"ఆర్ హెచ్ లో అవకాశం ఊరికే రాదు హనీ.." వికా కళ్ళలోకి సూటిగా చూస్తూ చెప్పాడు ఏడెన్.

"మరి మనం..?" అనబోతున్న మాట సగంలోనే తుంచేసిందామె.

"హాలీవుడ్ స్టార్స్ వాడే ఫర్నిచర్ ఆర్ హెచ్ అంటే.. ఒక్క ఏడాది అక్కడ చేసానా..!"

"అక్కడ చేసాక వెనక్కెలా వస్తావు..?" అని వికా అడగలేదు. మౌనంగా ఉండిపోయింది.

పుట్టి పెరిగిన ఊరునీ, హోమ్ లో ఉన్న గ్రాండ్ పా నీ వదిలి ఆమెను రమ్మని అతనూ అడగలేదు.

***
"నెలకోసారైనా వస్తాను కదా.. కాస్త సెటిల్ అయ్యాక నువ్వైనా రావొచ్చు." కాఫీ మగ్ నింపుకుని బ్రేక్ ఫాస్ట్ బార్ దగ్గర కూర్చుంటూ చెప్పాడు. 

ఎదురుగా కూర్చుంది. మౌనంగా క్షణాలు దొర్లిపోతున్నాయి. 

"నమ్మకంలేదా నా మీద?" అడగాలనుకున్నాడు. 

లేచి అతని వీపుమీదకి వాలి చెంపకి చెంప ఆన్చి మెడచుట్టూ చేతులువేసింది.

"వాట్ డూ యూ వాంట్ మీ టు డూ..?" కాస్త చిరాకు, నిస్సహాయత అతని గొంతులో..

"నథింగ్.. ఇంకా ఏం పేక్ చేసుకోవాలి?"

***
సిల్క్ లా తాకే ఆమె ఒళ్ళు, నవ్వే ఆ పెదవులు విడిచిపెట్టి.. దూరంగా కొన్ని వందల మైళ్ళ దూరంలో ఒంటరిగా రోజులెలా గడపాలో ఏడెన్ కీ అర్ధం కాలేదు. ఏదో మొండితనం నడిపిస్తోందతన్ని ఆ క్షణం దాకా. తనకి కావలసినవన్నీ వేన్ లో వేసుకుని ఇంట్లోకి వచ్చాడు. తను వెళ్ళిపోతున్నాడనే ఆరోజు వర్క్ కి వెళ్ళలేదు వికా. బెడ్ రూమ్ లో ఏవో సర్దుతోంది.

"హనీ.."

"..." 

"టేక్ కేర్.." 

దగ్గరగా వచ్చి వికా పెట్టిన ముద్దు చాలా పొడిగా అనిపించిందతడికి. విలువైనదేదో చేజేతులారా జారవిడిచేసుకుంటున్నాననే ఫీలింగ్.

"హానీ.. ఐ లవ్ యూ.. "
"ఇట్ వోంట్ వర్కౌట్ ఏడెన్.." నెమ్మదిగా, స్పష్టంగా చెప్పింది.
"ఏం చేస్తే వర్కౌట్ అవుతుంది?"
"డోంట్ నో.."
"నాతో వచ్చేయమని ఎలా అడుగుతాను నిన్ను..?"
"తెలుసు.."
 "హనీ.." చేతుల్లో బంధించాడామెని. సున్నితంగా విడిపించుకుంది.

"వచ్చేస్తాను. ఒక్క ఏడాది నాకోసం ఎదురుచూడలేవా?"
"చాలా మారిపోతాయ్ ఏడాదిలో.. సీజన్స్ తో పాటు.."
"నన్ను నమ్ము.. నేను మారను. మనం ఎప్పటికీ ఇలాగే ఉంటాం."
మాట్లాడలేదు వికా.

"ఆల్రైట్.." పెదాలు బిగించాడు. 

వేన్ దాకా తనతో వచ్చిన వికాతో చివరిమాట సూటిగా చూస్తూ చెప్పాడు.

"అర్ధంచేసుకుంటావనుకున్నాను.. "

పెదవి కొరుకుతూ ఆలోచించిందో క్షణం. క్షణాల్లో ఇంట్లోకెళ్ళి బయటికొచ్చింది.. చేతిలో చిన్న బోనుతో.

అందులో సరిగ్గా అరచేతిలో పట్టేంత పరిమాణంలో.. మెరిసే కళ్ళతో చూస్తున్న ఓ జంతువు ఉంది. 

"గ్రాండ్ పా కి ఇవ్వమని నిన్నే ఆంట్ లిండా పంపింది. నువ్వు తీసుకెళ్ళు.."
"వాట్!!" అర్ధం కానట్టు అడిగాడు.
"డోంట్ కిల్ హర్.. ఏడాది పెంచు. నీ కమిట్ మెంట్ నేనూ చూడాలి కదా!" నవ్వింది.
"కమాన్!! దిసీజ్ రిడిక్యులస్ హనీ.."
"ఓ పెట్ కే కమిట్ అవలేని వాడివి, ఏడాది తరువాత నాకోసం వస్తావని ఎలా నమ్మాలి? అయినా చిన్నప్పుడు పిల్లిని పెంచేవాడివని చెప్పావు కదా!"
"అది నేను కిండర్ గార్టెన్ లో ఉన్నప్పుడు!! వెళ్తున్నది న్యూ ప్లేస్. హౌకెనై..?" దాదాపుగా అరిచాడు ఏడెన్. 
"ఏడాది... ఎదురుచూస్తాను. సరేనా? ఈ ఏడాది మనం అస్సలు కలవద్దు."
"ఏంటిది? కలవకుండా.." మాట పూర్తిచేయనే లేదతను. 

బోను వేన్ వెనుక సీట్లో పెట్టి, బకిలప్ చేసింది. దారి ఇస్తూ పక్కకి నిలబడి చెప్పింది..

" బై లవ్.. డ్రైవ్ సేఫ్.. "

***
ఐదుగంటల డ్రైవ్ తరువాత ఒక గేస్ స్టేషన్ దగ్గర ఆగాడు ఏడెన్. 

గేస్ ఫిల్ చేసి పక్కగా ఉన్న పార్కింగ్ లాట్ లో వేన్ ఆపి, కార్ అద్దాలు కిందకి దింపాడు. పక్కన ఆగి ఉన్న కార్లోంచి దిగిన ఓ నడివయసువ్యక్తి ఏడెన్ ని చూసి పలకరింపుగా నవ్వాడు. ఏడెన్ వేన్ లోంచి ఖాళీ కోక్ టిన్, టిష్యూస్ లాంటి ట్రాష్ బిన్ లో వేసి వచ్చేలోగా ఆ వ్యక్తి అక్కడే నిలబడి సిగరెట్ అంటించి తన వేన్ లోకి చూస్తున్నాడు. ఏం చూస్తున్నావని దురుసుగా అడగబోయాడు ఏడెన్. 

"స్మెల్స్ లైకే కిట్.." ఏడెన్ రాకని గమనించి నవ్వాడతను.
"ఇటీజె కిట్.." చెప్పాడు ఏడెన్.
"ఓహ్..  నువ్వు కేలిఫోర్నియా వెళ్తున్నానని మాత్రం చెప్పకు." గట్టిగా నవ్వాడతను.
"యామై మిస్సింగ్ సంథింగ్? నేను కేలిఫోర్నియానే వెళ్తున్నాను. ఎమరీవిల్.."
షాక్ తగిలినట్టు చూశాడావ్యక్తి.

"ఆర్ యూ క్రేజీ! ఫెరెట్ ని తీసుకెళ్తున్నావా కేలిఫోర్నియాలోకి!!" 

సిగరెట్ కింద పడేసి ఏడెన్ వేన్ లో వెనక సీట్ లో స్ట్రాపాన్ చేసి ఉన్న బోను వైపు పరీక్షగా చూశాడతను. గులాబీరంగులో ఉన్న ఆ చిన్న ప్రాణి దగ్గర నుంచి అదోలాంటి వింత వాసన. గుండ్రంగా ముడుచుకుని నిద్రపోతోందది.. చిత్రమైన శబ్దాలు చేస్తూ. 

***

(దూరం పెరుగుతున్నదిప్పుడే కదా..! ఇంకా ఉంది.)