Wednesday, August 31, 2011

పూవులేరి తేవే చెలి.. పోవలె కోవెలకు

పసిపాపలంత అందమైనవి ఈ భూప్రపంచంలో పువ్వులొక్కటే. ఘుమ్మున సువాసనలు వెదజల్లేవి, సుతారంగా ఓ చిన్న సుగంధ వీచికతో పలకరించేవి, చూపులకే సుందరమైనవి, ముళ్ళ అన్నయ్యల అనుంగు చెల్లాయిలంటివి, రంగురంగుల్లో, వివిధ పరిమాణాల్లో "భలే భలే అందాలు సృష్టించావు.. "అని పాడాలనిపించేలా చేసేవి పువ్వులే. 

జుట్టున్నమ్మ ఎన్ని కొప్పులైనా ముడుస్తుంది. కొప్పున్నమ్మ ఎన్ని పువ్వులైనా ముడుస్తుంది. అదేంటో చిన్నతనంలో ఇదీ అదీ అనే బేధం లేకుండా కంట పడిన ప్రతి పువ్వూ తల్లో ముడవాలనిపించడం ఎంత అబ్బురం కలిగించే అమాయకత్వం. అయ్యకోనేరు దక్షిణ గట్టు ఆంజనేయస్వామి కోవెల్లోంచి బయటకు వచ్చి, శివ లింగం పువ్వులు సైతం పంచుకు జడలో తురుముకునే వాళ్ళం. నందివర్ధనాలు, గన్నేరు పువ్వులు, గొబ్బి పువ్వులు, డిసెంబరాలు, చంద్రకాంత పూవులు, వదిలేస్తే ఉమ్మెత్త పువ్వులు సైతం "జడలో పెట్టక మాననూ.. " అని బయలుదేరేవాళ్ళం.

సాయంత్రం ఏడున్నర దాటిందంటే సైకిల్ బెల్లు, కటకటాల దగ్గర చెప్పులు విప్పిన అలికిడి, కండువా తీసి పడక్కుర్చీ చేతి మీద వేసి, పంచ ఒడ్డునున్న సిమెంటు గోలెంలో చెంబు ముంచి కాళ్ళు కడుక్కున్న శబ్దం, తడి అడుగులు నట్టింట్లోకి తేకుండా కాళ్ళు తుడుచుకుని, చేతి సంచీ లోంచి కూరలో, పళ్ళో, తమలపాకులో, సరుకులో తీసి చెక్క బల్ల మీద పరిచే ముందు సువాసన ముక్కుకి  తాకి తీరాల్సిందే, తాతగారు తెచ్చిన పువ్వుల పొట్లం లోంచి. మల్లెల కాలంలో, పండగ రోజుల్లో విధిగా పువ్వులు తెచ్చేవారు. తామరాకులోనో, అడ్డాకులోనో నీళ్ళు జల్లి పువ్వులు వేసి, అవి నలగకుండా, పొట్లంలోంచి జారకుండా బహు నేర్పుగా అరిటి నార తోనో, దారంతోనో కట్టి ఇచ్చేవారు పూలమ్ముకొనువారు. పువ్వులమ్మడం ఎంత భోగం కాకపోతే "పూలమ్మిన చోట.." అనే సామెత పుడుతుంది చెప్పండి? మొక్క ఎదిగి చిగురు తొడిగి మొగ్గ వేసి పువ్వు పూచిందంటే, కుదురు తీసి నీరు పొసి, ఎదురు చూసిన శ్రమ" హూష్ కాకీ.." అని ఎగిరిపోదూ!

పూలంటు కాలంటి
పున్నెముందంటాది
వగలమారీ పడుచు
నగ తొడిగెనంటాది

పూల బాసలు తెలుసు యెంకికీ
తోట పూల మనసులు తెలుసు యెంకికీ

ఏడాదికి ఓ సారి మా ఇంట్లో నందివర్ధనం చెట్టు కొమ్మలు దగ్గరికి కొట్టించేసేవారు. ముందు రోజు కనుక బజార్లోంచి పువ్వులు తెచ్చుకోకపోతే, పూల సజ్జ చిన్నబోయేది . అప్పుడు  తెలతెలవారుతూనే చిన్న చిన్న సజ్జలు పట్టుకుని, పక్కింటి నేస్తాన్ని సాయం తీసుకుని ఈశ్వర వారింటికి బయలుదేరేదాన్ని. "మా అమ్మ పువ్వులు కోసుకు రమ్మంది, ఈశ్వర తాతగారూ" అని పేపరు చదువుకుంటూ గుమ్మంలో కూర్చున్న ఆ ఇంటి యజమానికి చెప్పేసి వాళ్ళ పెరడు అనబడే నందనవనంలోకి వెళ్ళే వాళ్ళం. ఎన్ని రకాల మందారాలో! ముద్ద నంది వర్ధనాలు, నిత్య మల్లెలూ, గరుడ వర్ధనాలు, గన్నేరు పువ్వులూ మామూలే! నీలి గోరింట పువ్వులు ఎంత అపురూపంగా ఉండేవంటే, నీలి రంగులో చిన్న గులాబీ వర్ణం కలిసినట్టున్న సుకుమారపు రేకులు విచ్చి ప్రపంచాన్ని చూస్తూ, ఏ తుషార బిందువు తాకిడికో సిగ్గుగా ముడుచుకుని, కుతూహలం ఆపుకోలేక ఓరగా చూస్తున్నట్టు ఉండేవి. కసరు మొగ్గలు సైతం కోసి పారేసే బాల్యపు రోజుల్లో కూడా ఆ పువ్వులు మాత్రం కోయబుధ్ధేసేది కాదు. కరుణశ్రీ జంధ్యాల పాపయ్య శాస్త్రి గారి పుష్పవిలాపానికి ప్రోద్బలం నీలి గోరింటల అంతులేని అనుపమాన సౌందర్యమేమో అని నా అనుమానం.

పూల జడల వైభోగం ఇంకో మరిచిపోలేని ముచ్చట. కాసిని కనకాంబరాలో, సన్నజాజులో కనిపించాయంటే "అమ్మా, జడ కుట్టవా" అని సాగదీసుకుంటూ గారాలు. కాదంటే వెక్కిళ్ళలోకి మారే దుఃఖం. "కనకాంబరాల దండ సాగిపోతుంది తల్లీ" అనో, "జాజులు రేపు ఉదయానికి వాడిపోతాయ్, ఎందుకు చెప్పు" అనో సర్ది చెప్పి, ఫలానా పువ్వులు రాగానే పెద్ద పూల జడ కుడతానని ప్రమాణం చేస్తే అప్పటికి శమించేదాన్ని. మొగలిపూలు వచ్చాయంటే ఎంత సంబరమో! మొగలిపూల జడ అయితే రెండు రోజులు ఉంచుకోవచ్చు చక్కగా! ఏ శనివారం ఉదయమో కుట్టించుకుంటే, ఆ రోజు పట్టు పరికిణీ, మెళ్ళో ముత్యాల దండ వేసుకొని ఘుమఘుమలాడే మొగలి బొమ్మాయిలా బడికెళ్ళి రావచ్చు. "మీ అమ్మ గారు కుట్టారా? ఏదీ ఓ సారి వాసన చూడనీ!" అని నేస్తాలందరూ అడుగుతారు. ప్రాణ స్నేహితులకి ఎలాగూ అమ్మనడిగి నాలుగో, ఫ్ఫదో మొగలు రేకులతో కుట్టిన పువ్వులు తీసుకెళ్ళొచ్చు. పసిమి పచ్చటి మొగలి రేకులు పువ్వులా మడిచి, వాటి మధ్య చిన్న గులాబీ పువ్వో, కనకాంబరం దండో పెట్టి కుట్టేది అమ్మ. నేస్తాలెవరైనా అదే రోజు మొగలి జడ కుట్టుకుంటే "నీ జడకెన్ని పువ్వులు పట్టాయ్, అంటే నీ జడకెన్ని?" అని లెక్కలేసుకొనేవాళ్ళం. మొగలి పొత్తి మధ్యలో ముదురు గోధుమ వర్ణంలో వెన్ను ఉంటుంది. దాన్ని ఓ పాత బట్ట చుట్టి దుప్పట్లు, తువ్వాళ్ళు పెట్టే చెక్క బీరువాలో  పెట్టేది అమ్మ. బట్టలన్నిటికీ మంచి వాసన పడుతుందని. అప్పుడప్పుడు ద్వారకా తిరుమల నుంచి వచ్చిన బంధువులెవరైనా పొగడపువ్వుల దండలు తెస్తే, వాటినీ బీరువాలోనే పెట్టేది అమ్మ. పొగడపువ్వులూ పారిజాతాల్లాగే నేల రాలాక ఏరి దండలు గుచ్చుతారట. 

పెద్ద పిన్ని వాళ్ళింటికి వేసవి సెలవుల్లో వెళితే బొండు మల్లెలు పెట్టుకోవచ్చు. చీపురు పుల్లలు చిన్న చిన్న ముక్కలుగా విరిచి చక్రం ఆకారంలో దారంతో కట్టి వాటికి బొండుమల్లెలు గుచ్చేది పిన్ని. మల్లెపూల చక్రం అన్నమాట. జడ కూడా రోజూ అమ్మ వేసినట్టు  ఒక్క వెంట్రుకా చెదరకుండా బిగదీసి  కాకుండా, పైన చిన్న చిన్న పాయల నాగరం జడ వేసి, మెడ మీదుగా వదులుగా మిగిలిన జడ వేసేది పిన్ని. "చిక్కులు పడిపోతుందే, రేపు ఉదయాన్నే దీని శోకాలు, రణగోల భరించాలి." అని అమ్మ సణుగుతూ ఉండేది పక్క నుంచి. అయినా పిన్నిని అమ్మ ఏం అనలేదు కదా! తెగ బారెడు జడలో ఒక్క బొండుమల్లెల చక్రం పెట్టుకున్నా ఎంత దూరం ఘుమఘుమల వర్తమానం పంపేదో వేసవి సాయంత్రాల చిరు గాలి, "మల్లెలు ముడిచిన ముద్దుగుమ్మలొస్తున్నారహో.." అని.

అమ్మమ్మ గారింట్లో లేని పూలమొక్క లేదు తెలుసా! శ్రావణ భాద్రపదాల్లో ఎప్పుడైనా వెళ్ళామా, చెంగలువలు చూడచ్చు. జడివాన కురవాలి చెంగలువలకి. అప్పన్న కొండ మొదట్లో ఉండే దేవస్థానం వారి పూల తోటలోంచి నెమళ్ళ క్రేంకారాలు వినిపిస్తే చాలు.. ఇళ్ళలోంచి పిల్లలని బయటికి వెళ్ళ నిచ్చేవరు కాదు. "బురదలో జారిపోతారు. వర్షం వస్తుందిప్పుడు. మేఘం చూడు ఎంత నల్లగా ఉందో! నెమళ్ళు అరుస్తున్నాయ్ వినబడలేదూ!" అని బెదిరించి కూర్చోబెట్టే వారు. మాట వింటే బజ్జీలో, వేయించి కారం జల్లిన పనస పిక్కలో ఇస్తారనుకో! ఆ వచ్చే వర్షం చీకట్లో కాకుండా సాయంకాలం వస్తే మహ బాగుంటుంది. నల్లటి కొండకి ఇంకా నల్లటి మబ్బుల దుప్పటి కప్పేసి, మధ్య మధ్య మిరుమిట్లు గొలిపే మెరుపు మెరిసి, ఉగ్ర నార సింహుడి గర్జనలా ఒక్క ఉరుము ఉరిమిందా, గడ్డి దుబ్బులా ఉండే మొక్క మొదట్లోంచి చివాలున తలెత్తి చినుకులని కావలించుకోడానికా అన్నట్టు రేకులు విప్పేస్తాయ్ తెలతెల్లటి చెంగలువలు. నేను చూసిన అధ్భుత దృశ్యాలలో వెన్నముద్దల్లాంటి చెంగలువలు విరియడం ఒకటి. అవి కోద్దామంటే అమ్మమ్మ తిట్టేది. "అపురూపమైన పువ్వులవి. ఉన్నంత సేపు మొక్కకే ఉండనివ్వండి. కోసి పాడు చెయ్యడమెందుకూ?  రోజూ జాజి తీగలు ధ్వంసం చేస్తున్నారు చాలదూ!" అనేది.

అమ్మమ్మ గారి ఇంటి చుట్టూ జాజి తీగలు మేడ మీదకి ఎక్కించి ఉండేవి. పిట్ట గోడ మీద సాగరసంగమం కమలహాసన్ లా విన్యాసాలు చేస్తూ పిల్లకాయలందరం పువ్వులు కోసేవాళ్ళం. నాలుగున్నర అయ్యాక సందులో కుళాయికి ప్లాస్టిక్ పైప్ తగిలించి మొక్కల మొదళ్ళలో వేసి, పువ్వులు కోసి ఇంట్లోకి తీసుకెళ్ళేసరికి సరిగ్గా గంట పట్టేది. అమ్మమ్మ ఉయ్యాల బల్ల మీద కూర్చుని పువ్వులని మాలలు అల్లడం మొదలెట్టేది. "నాకు ఈ రోజు మూరెడు దండ కావాలంటే, నిన్నా నీకే పెద్ద దండ ఇచ్చింది, ఈ రోజు నాకే.. " అని కీచులాటలు. విని విని విసుగొచ్చి "అన్ని పువ్వులూ కృష్ణుడి మెడలో వేసేస్తా భడవల్లారా.. వెళ్ళి నీళ్ళు పోసుకొని జడలేసుకుని రండి" అని అరిచేది అమ్మమ్మ. "పుష్ప కైంకర్యం చేస్తున్నారా, రంగనాయకమ్మ గారూ?" అని వేళాకోళమాడేవారు తాతగారు. "ఏం కైంకర్యమో, ఏమో! సాయంత్రం అలా కోవెల దాకా వెళ్ళొద్దామంటే కుదరదు కదా! ఈ రోజు మానేద్దాం అనుకుంటే, ఈ పిల్లల మొహాలు చూస్తే "అయ్యో!" అనిపిస్తుంది. రంగయాత్రా.. దినే దినే" అని నిట్టూర్చేది.

ఎనిమిది మంది గోధుమవన్నె త్రాచుల్లాంటి ఆడపిల్లల జితమత్తమధుకరశ్రేణుల్లాంటి వేణులలో జాజుల దండలు ముడవాలంటే ఆవిడకి ఎంత ఓపిక ఉండాలి! మేము ఎనిమిదిమందీ గంటలో కోసుకొచ్చిన జాజిపూవులు ఆవిడ శరవేగంతో గంటలో దండ కట్టేది. ఇంట్లో ఎంత మంది ఉన్నా, ఆవిడ మాలలల్లిన నేర్పు, ముద్దగా అందంగా ఒక్క పువ్వూ నలగకుండా, తీగె నుండి కోసిన మొగ్గ కళ్ళు విప్పేలోపు దండలో కూర్చే చాకచక్యం ఇంకెవరికీ లేదు మరి. పిల్ల తలలో పూలు కళ్ళిప్పినాయంట. అన్నట్టే మొగ్గల దండలు మా జడల్లో ఒదిగి, పొద్దు గూకే కొలదీ ముగ్ధంగా పరిమళాలు విరజిమ్మేవి. ఏ సంపెంగపువ్వులో ఉన్న రోజు మేము జాజులని చిన్న చూపు చూసినా, యధావిధిగా మాల అల్లి మూడడుగుల కృష్ణ విగ్రహానికి వేసేది అమ్మమ్మ.

నూరు వరహాల పూవులని ఒకదానిలో ఒకటి అమర్చి గిన్నెలు గిన్నెలుగా పరుచుకొని ఆడుకొనేవాళ్ళం. ఎవరు ఎక్కువ దొంతులు చేస్తే వారు గొప్ప. చీపురు పుల్లలకి పసుపు, తెలుపూ కలిసినవి, ఎర్రటివి నూరువరహాల పూవులు గుచ్చి బాణాల్లా సంధించుకొని యుధ్ధాలు చేసుకునేవాళ్ళం. ఇక రామబాణపు పువ్వులైతే గుత్తులు గుత్తులుగా పూసి తేనెలూరుతూ ఉండేవి. ఇంట్లో తిండికి కరువొచ్చినట్టు, ఆ పువ్వులను పీల్చి మకరందం తాగే వాళ్ళం. ఇంత విధ్వంస కాండ చేసినా, నాలుగు రోజులయ్యేసరికి మళ్ళీ పిల్ల మూకకి పువ్వుల విందు తయారయ్యేది. అమ్మ లాగే, మొక్కలు కూడా కదా!

పెద పండగకైతే బంతి పూల సంబరాలు. చలికాలపు వేకువల్లో గులాబీ బాలల సోయగాలు. ఇన్ని పువ్వులు చూసినా, ఇన్ని అనుభవించినా నాకు తనివి తీరని దివ్య పరిమళం "పన్నీరు గులాబీది." ఆ పువ్వు రంగు చూస్తే "గులాబీ రంగు అంటే ఇది" అనిపిస్తుంది  . తెలవారు ఝామున ఘుమ్మని సువాసనతో చలి గాలితో కలిసి, నాసికని చేరి మెదడుని తట్టి నిద్రలేపడం ఎంత అందమైన అనుభూతో! ఆ గులాబి మొక్క దరిదాపుల్లో కూర్చుంటే మన సర్వాయవాలు పన్నీట ముద్దైపోయినంత సువాసన. ఖచ్చితంగా అది దేవతా పుష్పమే అని నా నమ్మకం. ఎందుకంటే పనిగట్టుకు పండగలకి పూసేది ఆ పువ్వు. కోసి జడలో తురుముకున్నానా.. వందమందిలో ఉన్నా కళ్ళుమూసుకుని  పిలిచేది అమ్మ . "నన్ను అడుగూ, గులాబీ కోసి ఇస్తానని చెప్పానా? గోటితో గిచ్చి కోసేసావ్. మళ్ళీ మొగ్గ పెట్టాలా? ఇంటికి రా, నీ పని చెప్తాను" అని.

వినాయక చవితి వస్తోందంటే చెరువుల్లోంచి కోసుకు తెచ్చుకున్న తామరపువ్వులు, తోటలమ్మట పడి తెచ్చుకున్న పత్రితో బొజ్జ గణపయ్యకి దండిగా పూజలు జరిగేవి. ఎన్ని రకాల పూవులు దొరికితే అన్నింటితోనూ ముంచెత్తేసేవాళ్ళం. చేమంతుల సంబరాలు చెప్పనే అక్కర్లేదు. చిట్టి చేమంతుల దండ ఎంత బరువున్నా బుజ్జి మట్టి వినాయకుడు మొయ్యాల్సిందే! చేమంతుల తోరణాలు కట్టేసి పండగను లాక్కొచ్చి నట్టింట్లో కూర్చోబెట్టేవాళ్ళం.

 "ఇంత పువ్వుల పిచ్చి ఉన్న పిల్లనే! మీకిది న్యాయమా? పుష్ప విలాపం చదివాక తెలుగు వారెవరైనా చెయి జాచి పూవు దూయగలరా మహానుభావా? బొజ్జ గణపతి వచ్చేదే ఏటికొకమారు. గరిక పూజతో సరిపెట్ట మనసు రాదయ్యా." అని కరుణశ్రీ ని నిలదీస్తే పూవుల సౌకుమార్యం, పరిమళం అద్ది, పద్య కుసుమాలను ఇచ్చి "వీటితో పూజ చేస్కో ఫో.." అన్నారాయన. విఘ్ననాయకునికి పూజ చేసుకుందామా మరి?

లడ్డూ జిలేబి హల్వాలె యక్కరలేదు
బియ్యపుండ్రాళ్ళకే చెయ్యిచాచు
వలిపంపు పట్టుదువ్వలువలే పనిలేదు
పసుపు గోచీకె సంబ్రాలుపడును
ముడుపు మూటల పెట్టుబడి పట్టుదలలేదు
పొట్టిగుంజిళ్ళకే పొంగిపోవు
కల్కి తురాయీలకై తగాదా లేదు
గరికపూజకె తలకాయ నొగ్గు

పంచకల్యాణికై యల్కపాన్పు లేదు
ఎలుక తత్తడికే బుజాలెగురవైచు
పంచభక్ష్యాలకై మొండిపట్టు లేదు
పచ్చి వడపప్పె తిను వట్టి పిచ్చితండ్రి

కుడుము లర్పించు పిల్లభక్తులకు నెల్ల
యిడుములం దించి కలుము లందించు చేయి
పార్వతీదేవి ముద్దులబ్బాయి చేయి
తెనుగు బిడ్డల భాగ్యాలు దిద్దు గాక!

40 comments:

  1. Excellent! ఎంత చక్కగా రాస్తారండీ మీరు... 'పూవులేరి తేరే చెలి పోవలె కోవెలకూ నీవలె సుకుమారములూ నీవలెనే సుందరములు' పాట మీకు బాకీ ఉన్నా నేను. ఈసారి ఫోన్ లో నయినా కనుక్కుని చెప్తా.

    ReplyDelete
  2. Excellent.. ఇంతకంటే ఎక్కువ ఏమీ చెప్పలేను. ఆ పూలపరిమళాలను మరోసారి ఆఘ్రాణించాము..

    ReplyDelete
  3. "ఎనిమిది మంది గోధుమవన్నె త్రాచుల్లాంటి ఆడపిల్లల జితమత్తమధుకరశ్రేణుల్లాంటి వేణులలో జాజుల దండలు ముడవాలంటే ఆవిడకి ఎంత ఓపిక ఉండాలి! "

    హ్హహ్హహ్హ అద్దరగొట్టేహారంతే

    మీకూ మీ కుటుంబ సభ్యూలకూఉ వినాయక చవితి శుభాకాంక్షలు

    ReplyDelete
  4. అద్భుతం అనేది చాలా చిన్న మాట. మీ అక్షరాలవెంట ఎన్ని తోటల్లో తిప్పి తీసుకొచ్చారూ?ఇంకా ఆ మైమరుపు వదల్లేదు. ఏడవతరగతి దాటాక, సాక్షి వ్యాసాలూ, చిన్నయసూరిని కూడా రెండో సారి చదవలేదు నేను ఒక్క కన్యా శుల్కం తప్ప మీ ఈ టపా ఇప్పటికి పది సార్లు చదివాను. ఈసారి ఆ సిమ్హాచలం కొండ ను చూడాలిసిందే!

    ReplyDelete
  5. మీ పోస్టుల్లో నాకు నచ్చేదిదే. పూల మీద మంచు బిందువుల్లాంటి స్వచ్చమైన తెలుగు చదువుతూ ఉంటే మనసుకి హాయిగా అనిపిస్తుంది. (ఒకటో కామెంట్)

    ReplyDelete
  6. "జితమత్తమధుకరశ్రేణుల్లాంటి వేణులలో "
    శభాష్ కొత్తావకాయ్ గారూ. (రెండో కామెంట్)

    ReplyDelete
  7. కోవాగారూ...మీరు మాత్రం సామాన్యులు కారు.నిజం చెప్పండీ....తెలుగులో,సంస్కృతంలో పీహెచ్డీగానీ చేసారా ఏంటి??? ఇంత అందంగా ఎలా రాస్తారండీ! నాకసలే పువ్వులపిచ్చి.పువ్వులు,మొక్కలు ఎక్కడుంటే...రెక్కలు కట్టుకుని అక్కడ వాలిపోతా! చిన్నప్పుడూ పెద్దపెద్ద పూలమాలలు మా అమ్మచేత కట్టించుకుని నా చెంపమీదుగా జాలువారేలాగా పాపిటిపక్కన పిన్ను పెట్టి పెట్టించుకునేదాన్నట :))) మీరు చెప్పినవని చూస్తుంటే నాకు నా బాల్యం గుర్తొస్తోంది :)) చెంగల్వపూలు నేనెప్పుడూ చూడలేదు :( అయినా మీరు కళ్ళకి కట్టినట్టు వివరించారుగా...ఇప్పుడు చూసినట్టే ఉంది :)

    కోవాగారూ....మీదగ్గర ట్యుషన్ చెప్పించుకోవాలనుంది....చెప్తారా ప్లీజ్జ్ :)

    ReplyDelete
  8. అవును..ఇప్పటి దాకా చాలా మంది చెప్పినదే! ఇంతందంగా ఎలా రాస్తారండీ!ఇలా రాయటానికి చాలా నింపాదైన,అందమైన జీవితం కలిగి ఉండాలి. మీది నవలో కధా సంకలనమో వస్తే కొనేవాళ్ళలో నేను మొదటి వాడిని.

    ReplyDelete
  9. కొత్తావకాయ , కోవా రెండు పేర్లూ సరిగ్గా సరిపోయే మహ చక్కని రచయిత్రి గారూ! ఇంత అందంగా రాసే వాళ్ళు మా సమకాలీకులు అని చెప్పుకుంటే చాలు. కాళ్ళమీద పడిపోవాలని ఉంది నాకు.చిన్నారి నవ్వులూ, సింగారి పువ్వులూ మాత్రమే కాదు , మీ వర్ణనలూ అంత అందమైనవే. చాలాచాలాచాలా చాలా చాలా చాలా బాగుంది.

    ReplyDelete
  10. పూలతో వియ్యాలు, పూలల్లో కయ్యాలు. మీరు పూవయ్యారేమో ననిపించింది.
    అద్భుతం గా అత్యద్భుతం గా వ్రాసారు. మీకు మీరే సాటి. పూల పరిమళం ఆస్వాదిస్తున్నాను.

    ReplyDelete
  11. కొత్తావకాయ గారు, అద్భుతంగా రాసారు . అమ్మాయిల ఇష్టాలు అయిన పూవుల గురించి ఏమి చదువుతాములే అనుకోని, ఏదో మధ్య మధ్యలో చదివాను.

    "చీపురు పుల్లలకి పసుపు, తెలుపూ కలిసినవి, ఎర్రటివి నూరువరహాల పూవులు గుచ్చి బాణాల్లా సంధించుకొని యుధ్ధాలు చేసుకునేవాళ్ళం" ఇది చూసి మా బాల్యం గుర్తొచ్చేసి మళ్ళి మొత్తం చదివాను. మా పక్కింటి రాధక్క వాళ్ళ కోసం విరజాజి పూలు కొయ్యడానికి ఎక్కిన పిట్టగోడలు కూడా గుర్తొచ్చాయి మీ టపా చూసి.

    ఇంకా రేక నందివర్ధనం పూలను బావి లోకి వదిలితే గిర్రున తిరుగుతూ పడతాయి అది కూడా రాసి ఉంటారు అనుకున్నా మీ టపాలో కాని లేదు. నూరువరహాల పూలనే మేము గుత్తి పూలు అనేవాళ్ళం. ఇంకా 'సీతమ్మవారి జడ గంటలు' అని ఇంకో రకం పూల చెట్లు కూడా ఉండేవి, నెమలి తోక లాగ ఉంటాయి వాటి పూలు.
    ఇన్నింటిని గుర్తుచేసినందుకు ధన్యవాదములు.

    ReplyDelete
  12. అద్భుతం అన్నది చిన్న మాటేమో! మీ టపా చదువుతుంటే ఆ పూల మధ్య విహరించినట్లే ఉంది.

    జితమత్తమధుకరశ్రేణుల్లాంటి వేణులలో జాజుల దండలు...ఎలా వస్తాయండి మీకిలాంటి వర్ణనలు!

    ReplyDelete
  13. మీ అమ్మమ్మగారు పూలు అల్లినంత అందంగా మీరు అక్షరాలను అల్లారు ఈ పోస్టులో. గొప్ప పేరు గడించిన ఏ తెలుగు రచయితకి తీసిపోని శైలి మీ సొంతం. అమ్మాయిలని పువ్వులతో పోల్చుటొప్పె, కానీ అన్నయ్యలని ముళ్ళనుట తప్పే :)

    మీకూ మీ కుటుంబ సభ్యులందరికీ వినాయకచవితి శుభాకాంక్షలు

    ReplyDelete
  14. >>పసిపాపలంత అందమైనవి ఈ భూప్రపంచంలో పువ్వులొక్కటే.

    ఇది ముమ్మాటికీ తప్పు!
    ఎందుకా?
    ఎందుకో తేనెలూరే మీ తేటతెలుగుపలుకులనే అడగండి.

    ReplyDelete
  15. అమ్మాయీ!

    ప్రస్తుతానికి నా వ్యాఖ్య 'రిజర్వు' చేసుకొంటున్నాను.

    ....అంత ఆతృత వద్దు!

    ఒకటే మాట--కూడోస్!

    (నా వ్యాఖ్య మరోసారి.)

    ReplyDelete
  16. పై వ్యాఖ్యలన్నీ కలిపి నా వ్యాఖ్యగ చదువుకోండి.

    ReplyDelete
  17. Chaalaa baagaa raasaarandee, aanandam tho kallu chemarchaayi. Very nice feeling.

    ReplyDelete
  18. mee peru kothavakaya garaa?

    mee peru eedaina mee rachanalu maatram koththavakayantha khammaha untayi. now puvulu theve cheli is extrodinary ......

    your Favour NKTR

    ReplyDelete
  19. ఛాలా బాగా వ్రాసారండి. మీకు కూడా వినాయక చవితి శుభాకాంక్షలు.

    మీ పెరట్లో అప్పుడు క్యాబేజీ, కాలీఫ్లవర్ పూలు లేవనుకుంటా, వుంటే, కాదేదీ జడకనర్హం అని అవి కూడా...;)

    "నల్లటి కొండకి ఇంకా నల్లటి మబ్బుల దుప్పటి కప్పేసి, మధ్య మధ్య మిరుమిట్లు గొలిపే మెరుపు మెరిసి, ఉగ్ర నార సింహుడి గర్జనలా ఒక్క ఉరుము ఉరిమిందా, గడ్డి దుబ్బులా ఉండే మొక్క మొదట్లోంచి చివాలున తలెత్తి చినుకులని కావలించుకోడానికా అన్నట్టు రేకులు విప్పేస్తాయ్ తెలతెల్లటి చెంగలువలు."

    ఇది మాత్రం సూపరు. వేసుకొండి ఒక వీరతాడు.

    ఏమిటీ, పిట్ట గోడ మీద సాగరసంగమం కమలహాసన్ లా విన్యాసాలు చేస్తూ పూలు కోసేవారా? "యస్య జ్ఞాన దయా సింధో.. " అన్నప్పుడే మాకు డౌటు వచ్చేసింది. ;)

    ReplyDelete
  20. టపా టైటిల్ చూసి ఇంకా మీరు ద్వారం లక్ష్మి గారి పాట గురించి రాస్తున్నరేమో అనుకున్నాను, మీకలవాటే కదా మమ్మల్ని దారి తప్పించడం. కోవా గారు, మీరు కొత్తావకాయ అని పేరు పెట్టుకొని పేరుతొ మమ్మల్ని ఊరించడమే కాకుండా, ఇలా నోస్టాల్జిక్ చేసి చంపడం న్యాయమేనా అనీ.
    ఆవులు, మేకలు వెంటబడేలా జాజులు, కనకాబరం, మల్లెలు, గొబ్బి పూలు (కావేవి సిగ కనర్హం అని) గజాల కొద్దీ పెట్టుకోవడం గుర్తు చేసారు. టెన్త్ క్లాసు దాటే వరకు ఎవరికీ కూడా భాగం ఇవ్వకుండా పూలు పెట్టుకునేదాన్ని, సడెన్గా మాల కట్టి పెట్టుకోవే అని టేబిల్ మీద పెట్టినా కూడా ఎందుకు మానేసానా అని తెగ అలోచించేదాన్ని. ఇప్పుడనిపిస్తుంది టెన్త్ లో చదువుకున్న పుష్పవిలాపం (అందులో ఘంటసాల గారికి కూడా భాగం ఉంది లెండి) కారణం అనుకుంటాను.
    <>
    నల్లటి కొండ, నాలాటి మేఘాలు, పచ్చటి చెట్లు, తెల్లటి గోపురం.....మెరుపు మేఘము కలిసి మేరసీనట్టుండే :-))
    అబ్బా, అందులోనూ కొండ మీద ఉన్నప్పుడు వర్షం పడితే యెంత బాగుండేదో.. తరువాత ఆ చల్ల గాలిలో తేలి వచ్చే సంపెగల వాసన ... మీకు పాపం తగులుతుంది లెండి. :-(((

    ReplyDelete
  21. I am longing for Simhachalam hills again. U are a brilliant writer.

    ReplyDelete
  22. * కృష్ణప్రియ గారూ, ధన్యవాదాలండీ. (హమ్మయ్య! పాత బాకీలు బానే గుర్తు చేసానన్నమాట ఈవిడకి.)

    * జ్యోతి గారూ, చాలా సంతోషం. ధన్యవాదాలు.

    * శ్రీనివాస్ పప్పు గారూ, వినాయక చవితి మీరూ బాగా జరుపుకున్నారనుకుంటాను. ధన్యవాదాలండీ.

    * సునీత గారూ, సింహా చలం కొండ చూసొచ్చి చెప్పండి, ఇంత మైమరపూ కలిగిందని. చూడదగ్గ ప్రదేశమండీ. ధన్యవాదాలు.

    * శంకర్ గారూ, భలేవారే! ఆ పదబంధం నాది కాదండోయ్. పోతన గారిది. దొంగ సొమ్ములు అందంగా సర్దుకు వాడుకున్నానంతే. ధన్యవాదాలు.

    ReplyDelete
  23. * ఇందు గారూ, అంతంత చదువులు లేవండీ. ఏదో శ్రుత పాండిత్యం, మిడిమిడి జ్ఞానం. అంతే! మీ ఆదరానికి కృతజ్ఞురాలిని.

    @ bondalapati, ఏనుగెక్కినంత సంబరంగా ఉంది మీ వ్యాఖ్య చదువుతూంటే. ధన్యవాదాలు. ఇంతకంటే ఇంకేం చెప్పగలను?

    * మందాకిని గారూ,హమ్మయ్యో! ఎంత పెద్ద మాటనేసారండీ! అతి సామాన్యురాలిని. మీ ఆదరం రాయిస్తోంది నాచేత. అంతే! ధన్యవాదాలు.

    * బులుసు సుబ్రహ్మణ్యం గారూ, ఎంకిపాటలు పాడుకొనే ప్రతి మనసూ పూల పల్లకీయే! మినహాయింపు లేదెవ్వరికీ! నాదేముంది? ధన్యవాదాలండీ.

    * కొత్తపాళీ గారూ, ధన్యవాదాలు.

    * శ్రీ గారూ,అవునండోయ్. బాగా గుర్తు చేసారు. మొత్తానికి పొడవు టపా చదివించాయా పూల యుధ్ధాలు. :) ధన్యవాదాలండీ.

    ReplyDelete
  24. * సిరిసిరిమువ్వ గారూ, తేటతెలుగు ఖజానాలు పూర్వీకులు పుస్తకాల్లో దాచిపెట్టారు కదండీ! తవ్విన వాళ్ళకి తవ్వినంత. నేను చదివిన మణిపూసలను ప్రతిబింబిస్తున్నానంతే! వట్టి గాజుముక్కని. వెలుగు నాదేం కాదు. ధన్యవాదాలండీ!

    * మురళి గారూ, అమ్మమ్మ ఆశీర్వచనం. మీ అభిమానం. ధన్యోస్మి. ఇక అన్నయ్యలని ముళ్ళతో పోల్చలేదండీ! ముళ్ళనే అన్నయ్యలతో పోల్చాను. అయినా తప్పే అంటే అందమైన తప్పే కదా! మన్నించేయండి.

    * భైరవభట్ల కామేశ్వర రావు గారూ, అయ్యా! మీరు మా గురుపుత్రులు. మీ అభినందన మా గురువు గారి ఆశీర్వచనమే! మీ తల్లిగారు నాటిన విత్తులేనండీ, ఇక్కడ మీరు చూస్తున్న తెలుగు పలుకుల పంట. తప్పులేమైనా ఉంటే అవి మాత్రమే భవదీయురాలివి. ధన్యోస్మి.

    ReplyDelete
  25. * కృష్ణశ్రీ గారూ, ఎదురుచూస్తానండీ. ధన్యవాదాలు.

    * ఊకదంపుడు గారూ, ధన్యోస్మి.

    @ ananymous, చాలా సంతోషమండీ! ధన్యురాలిని.

    * NKTR గారూ, సంతోషం సార్. మీరు పెట్టిన పేరు మీకు తెలుసు. నేను పెట్టుకున్న పేరు కొత్తావకాయ. కమ్మగా రాస్తున్నానంటే మీ ఆశీర్వచనమే కదా!

    * చాతకం గారూ, హహ్హహా,కాలీఫ్లవర్ అప్పుడు లేదండీ. ఇప్పుడు అవి మాత్రమే ఉన్నాయ్. వీరతాడుకి కట్టి జడలో పెట్టేసుకున్నాను. ధన్యవాదాలు.

    * పద్మవల్లి గారూ, ఏం చెయ్యమంటారు చెప్పండి? మహా వీర గొప్ప నాస్టాల్జిక్ అయ్యే ఇలాంటి టపాలు రాసేస్తున్నాను. మీరూ పుష్ప విలాపం బాధితులేనా? అందులో సింహ భాగం ఘంటశాలదే! పద్యాలే అయితే చదివి పుస్తకం మూసేసే వాళ్ళమేమో! కమ్మగా పాడి చెవుల్లోంచి మనసు పొరల దాకా చొచ్చుకుపోయారు. ఎంత మంచి కీర్తన గుర్తు చేసారు, మెరుపూ మేఘము కూడి మెరసీనట్టుండే! ధన్యవాదాలండీ!

    * మధురవాణి గారు, ధన్యవాదాలండీ.

    ReplyDelete
  26. * సుజాత గారూ, నా కళ్ళు మీవిగా చేసుకొని చూసొచ్చి ఆ కబుర్లు చెప్పండి. ధన్యవాదాలండీ.

    ReplyDelete
  27. అంత అదృష్టమో ! చూడగలను. మీలా 'చెప్పడం' చాత కాదు.

    ReplyDelete
  28. మీ భవిష్యత్ రచనా వ్యాసంగానికి ఈ బ్లాగ్ కేవలం ఒక లాంచింగ్ పాడ్ మాత్రమే అని మరోసారి రుజువు చేసిందండీ ఈ పోస్ట్.. ఎందుకో తెలీదు కానీ, విశ్వనాథ వారు వ్యవహారికంలో రాస్తే ఇలాగే ఉంటుందేమో అనిపించింది, చాలాసార్లు..

    ReplyDelete
  29. ఇంత అందమైన వర్ణన ఏ నవలలోనా చదవలేదండి. చాలా బాగుంది...

    ReplyDelete
  30. "ఏ నీలి పందిళ్ళ, ఏ నిదుర పొదిగిళ్ళ
    ఈ తార లలసెనో దేవా!
    నీ నందనమ్ములో నేటి అర్చనమ్ములో
    పూవులై విరసెనో దేవా! " అన్న పంక్తులు గుర్తొచ్చాయి మీ మాటలు చదువుతుంటే! ఆసాంతం చదివించిన మీ శైలి బాగా నచ్చింది.

    ReplyDelete
  31. పెద్దగొప్పగా కామెంటు రిజర్వ్ చేసుకున్నా కదా అని మొదలెడితే--అనేక పొగడ్తలు వ్రాయవలసి వచ్చింది! ముత్యాల ముగ్గులోలా యెవర్నైనా మేళం వాళ్లని కుదిర్చావేమో అని ఓ భయం. పైగా పొగిడితే ఆయుక్షీణం అంటారుకదా. అందుకే అవన్నీ ప్రచురించడం లేదు.

    పువ్వులగురించి ఇంత అద్భుతంగా వ్రాసినందుకు మాత్రం మరోసారి అభినందనలు. చివరలో ఇచ్చిన గణపతి పూజ పద్యాలు టపాకే వన్నెతెచ్చాయి.

    తరచూ వ్రాస్తూ వుండాలని నా కోరిక.

    ReplyDelete
  32. * సుజాత గారూ, మీరు మరీను. రాసి చూడండి, ముందు.

    * మురళి గారూ, ఏమోనండీ! ఏ నావదేతీరమో.. హమ్మయ్యో! విశ్వనాథ వారితో పోలికే!! నేను కోటి జన్మలెత్తాలి. ధన్యవాదాలు.

    * సవ్వడి గారూ, ధన్యవాదాలండీ!

    * మధుమానసం, చాలా సంతోషం. ధన్యోస్మి.

    * కృష్ణశ్రీ గారూ, మళ్ళీ వచ్చి వ్యాఖ్య రాసినందుకు ధన్యవాదాలండీ! మీ లాంటి వారి ఆదరణ, ఆశీస్సులు ఉంటే తప్పకుండా రాయడానికి ప్రయత్నిస్తాను.

    ReplyDelete
  33. ఏంటో అందరూ కామెంటేసాక వచ్చాను. కానీ మెచ్చకుండా ఉండలేకపోతున్నా...మీరు ఏ విషయమైనా భలే వర్ణిస్తారండీ. మళ్ళీ అన్నీ తెలిసున్న పదాలే కాని నేను రాద్దామని కూర్చుంటే నాకు తట్టవెందుకో !!!
    హ్మ్మ్.... చిన్నప్పుడు ఇంట్లో పెంచిన పూలన్నీ గుర్తు తెప్పించారు. ముఖ్యంగా క్రిస్మస్ టైముకి పూసే చామంతులు... అరచెయ్యంతేసి పసుపు, తెలుపు చామంతులు, రేక చామంతులు, చిట్టి చామంతులు, ఇంకా రకరకాల షేడ్స్ లో పూసే ఇటుకరంగు, వంకాయరంగు చామంతులు. దగ్గర దగ్గర ఒక పది రకాల చామంతులుండేవి మాఇంట్లో. ఇవి గాక కనకంబరాలు, సన్నజాజులు, గులాబీలు ఇంకా ఈస్టర్ లిలీలు.... ఇలా లిస్ట్ పెరుగుతూనే పోతుంది. అందుకే గామోసు నా కూతురికి పువ్వు అని పేరు పెట్టుకున్నాను (నా పేరులో కూడా పువ్వు ఉందిలెండి) :)
    btw, నేను Ruth sir కాదండీ.... రూత్ మాడం ఇంకా చెప్పాలంటే మాడం కూడా కాదు, జస్ట్ డం డం అంతే :) :) :)

    ReplyDelete
  34. కను చూపు మేరా పువ్వులే, కళ్లలో పువ్వులు, ఊహల్లో పువ్వులు, కలల్లో పువ్వులు, నాసికలో రకరకాల పువ్వుల సువాసనలు, మనసంతా పూలవనం, రంగురంగుల పూలు, అందమైన పూలు, కాస్త నెమ్మదిగా సుకుమారంగా ఎవరిదైనా మాట విన్నా మెల్లి మెల్లిగా నాసికలో దూరి మనసంతా స్తబ్దుగా మాయచేసే జాజిపూలని చూసినట్లు, కాస్త గంభీరంగా సూటిగా ఉన్న మాట వింటే సంపెంగల సౌరభాలు గభాల్న మదిలోకి దూరినట్లు, మనోహరంగా నవ్వు వినిపిస్తే, ముద్ద మందారాల మాల కావలించుకున్నట్లు..
    ఏంటో ఈ రోజంతా ఇలాగే ఉంది కొత్తావకాయ గారూ.. ఇదంతా మీ టపా మహిమే కదూ.........

    ReplyDelete
  35. అద్భుతం .. చాలా చిన్నమాట మీ పొస్ట్ గురించి చెప్పడానికి.

    ReplyDelete
  36. ఎంత అందంగా రాశారండీ.మనసు ఇంకా పూల బాసలతో నిండిపోయి ఇవతలకి రానంటోంది.

    ReplyDelete
  37. ఇప్పటికి ఈ టపా చాలాసార్లు చదివాను.. ప్రతీసారి మనసు పూల సుగంధంతో నిండిపోతోంది. మీ పదాలతో ఎన్ని పూదోటల్లో ఊరేగించారని!.. నేను పెద్దగా సాహిత్యం చదవలేదు గానీ.. గొప్ప రచయితకి కావలసిన అద్భుతమైన భావ వ్యక్తీకరణ మీకుందని చెప్పగలను. ధన్యవాదాలు

    ReplyDelete
  38. Excellent ఎంత అందంగా వివరించారో, కళ్ళ ముందు కట్టి నట్టు గా

    ReplyDelete
  39. Wah!.. superb.....
    మీ పువ్వుల తోట లో మమ్మల్ని కూడా విహరించేలా చేశారు, ధన్యవాదాలు.
    ఈ పువ్వుల వాసనలు నన్ను వదిలి పోవడానికి ఎంత సమయం పడుతుందో.....
    మీరు ఎప్పుడో 2011 ఈ టపా రాస్తే నేను 2022 లో చదివాను... 10 సంవత్సారాలు పట్టింది మి టపా ను చేరుకోవడానికి
    ......

    ReplyDelete