వేయి వెన్నెల రేయిలకైనా తనివి తీరని దాహం - చకోరాలది.
వింత కాకపోతే మచ్చలున్న ఆ చందమామ ఏమంత అందగాడని!?
కోటి కోట్ల సార్లు విన్నా తనివి తీరని తీయదనం - రామకథది.
మచ్చలేని సుగుణాల రాశి.. దయా వారాశి.. ఆ దాశరథి కథ అని! వింతేముందని!
"రామా!" అంటే చాలు. పెదవి తీయన.. మనసు చల్లన!
అతగానికెక్కడిదీ మాయ!? ఏవిటా మహిమ!?
పాల పాయసం చలువన పుట్టాడనేమో!
లేక పాలసంద్రపు పట్టిని చేపట్టి చదివించుకున్న కట్నమో!!
చందమామని చూపిస్తూ బుజ్జాయికి బువ్వ తినిపించే ప్రతీ అమ్మా చెప్పే కథ రాముడిదే!
వెన్ను తన్ని పుట్టే ప్రతీ తోబుట్టువూ కోరుకునేది రామన్నలాంటి అన్ననే!
భుజానికి భుజం రాసుకుని నడిచే కొడుకుని చూసి గుంభనంగా గర్వించే ప్రతీ నాన్నా దశరథుడే!
వయసు పూత పూసిన ప్రతీ కన్నెమనసూ గాఢంగా కోరుకునేది రాముడంటి పెనిమిటినే!
మల్లెతీవెలా మారాకు వేసిన తన గారాలపట్టిని యోగ్యుని చేతిలో పెడుతూ ప్రతీ జనకుని తలపూ "..ప్రతీఛ్ఛచైనాం భద్రం తే..!"
"పదములె చాలు రామా.." బిగి సడలిన ప్రతీ మేనూ మరు మజిలీకై కోరుకునేది రామయ్య సన్నిధినే!
ఏళ్ళూ పూళ్ళూ గడిచినా వెర్రిమనసు శబరిలా రామకథని నెమరేస్తూనే ఉంటుంది.
రామబంటులా చిరాయువై ఒళ్ళుమరిచి నాట్యం చేస్తూనే ఉంటుంది.
నిత్యకల్యాణం కదూ రామచంద్రునిది!!
గిర్రున తిరిగే కాలచక్ర భ్రమణంలో ప్రతీ కొత్త సంవత్సరం సోయగాలద్దుకునేందుకూ..
వేసవి గాడ్పుకి మిరియాలు వేసిన బెల్లం పానకం తాగి శమన పొందేందుకూ..
మనింట్లో పెళ్ళిలా.. మనమే ఆడపెళ్ళివారిలా..
మనసుకి మామిడాకుల తోరణాలు కట్టే ఓ సంబరం చైత్ర శుధ్ధ నవమి నాడే!
ప్రతి వసంతానికీ మామిడి పూత, కోయిల పాట, మల్లెల రాక.. ఇవన్నీ రామభద్రుని పెళ్ళి సన్నాహాలే!
అందాల రామయ్య రత్న డోలలూగి.. జాబిలికై మారాం చేసి.. లోకాలను కాచే మేటి విలుకాడై.. కన్నె జానకిని చేపట్టేందుకు బయలుదేరిన వైనం.. తీయని తెనుగు పదాలలో..
దేవులపల్లి కృష్ణశాస్త్రి 'అక్షరాల'లో..
రామా లాలీ! మేఘశ్యామా లాలీ!
తామరస నయనా! దశరథ తనయా.. లాలీ!
నిద్దరనైనా పెదవుల నవ్వుల ముద్దరలుండాలీ!
తూగే జోలకు సరిగా ముంగురులూగుచుండాలీ!
ఇదే అమ్మ ఒడి ఉయ్యాల! ఇదే నవరత్న డోల!
ఏది కావాలీ? ఎవ్వరు ఊపాలీ?
ఎవ్వరు జోల పాడాలీ?
నేనా? నేనో? నేనే!
ఎందుకు ఆ చందమామ?
ఎవ్వరి విందు కోసమో, రామా?
శ్రీరామా! ఎందుకు ఆ చందమామ?
అందగాడనా నీ కన్నా? అందరాడనా ఓ కన్నా?
తరగని తగ్గని జాబిలి మా సరసనే ఉండగా,
కరగని, చెరగని పున్నమి మా కనులలో నిండగా..
ఎందుకు ఆ చందమామ?
వేలెడంత లేడు - వేయి విద్యల దొర అయినాడు!
ఆ వీర బాలమూర్తి సౌరు చూడు! చూడవే!
ఆ తండ్రి గారు మురియు తీరు చూడు!
చదువులకై గురువుల కడ ఒదిగియుండు వినయము!
అదెరా విల్లందుకుని అమ్మువేయు వీరము
అన్ని గుణములెదురు వచ్చి అయ్యను కొలిచేను..
రామయ్యను కొలిచేను!
పైన కాస్తే వెన్నెలౌను! పందిరేస్తే మల్లెలౌను!
పడతి జానకి పెదవి పూస్తే పారిజాతాలు!
కన్నె జానకి మదిని దాస్తే సన్న సన్నని వలపులు!
లేత మామిడి పూత కోరు!
తీగ పందిరి ఊత కోరు!
సీతకా శ్రీ రామచంద్రుని చెలిమియే వైకుంఠము!
ఆది లక్ష్మీదేవికా హరి అంతరంగ నివాసము!
వీనుల విందూ.. కన్నుల పండుగా.. ఇక్కడ
"శ్రీరామ నవమి శుభాకాంక్షలు!"
ముత్యాల తలంబ్రాల తాహతు లేక పెద్దాయనెప్పుడో రాసిన ఈ పాట రామయ్యకి చదివిద్దామని.. ఉడతాభక్తిగా..!!
వింత కాకపోతే మచ్చలున్న ఆ చందమామ ఏమంత అందగాడని!?
కోటి కోట్ల సార్లు విన్నా తనివి తీరని తీయదనం - రామకథది.
మచ్చలేని సుగుణాల రాశి.. దయా వారాశి.. ఆ దాశరథి కథ అని! వింతేముందని!
"రామా!" అంటే చాలు. పెదవి తీయన.. మనసు చల్లన!
అతగానికెక్కడిదీ మాయ!? ఏవిటా మహిమ!?
పాల పాయసం చలువన పుట్టాడనేమో!
లేక పాలసంద్రపు పట్టిని చేపట్టి చదివించుకున్న కట్నమో!!
చందమామని చూపిస్తూ బుజ్జాయికి బువ్వ తినిపించే ప్రతీ అమ్మా చెప్పే కథ రాముడిదే!
వెన్ను తన్ని పుట్టే ప్రతీ తోబుట్టువూ కోరుకునేది రామన్నలాంటి అన్ననే!
భుజానికి భుజం రాసుకుని నడిచే కొడుకుని చూసి గుంభనంగా గర్వించే ప్రతీ నాన్నా దశరథుడే!
వయసు పూత పూసిన ప్రతీ కన్నెమనసూ గాఢంగా కోరుకునేది రాముడంటి పెనిమిటినే!
మల్లెతీవెలా మారాకు వేసిన తన గారాలపట్టిని యోగ్యుని చేతిలో పెడుతూ ప్రతీ జనకుని తలపూ "..ప్రతీఛ్ఛచైనాం భద్రం తే..!"
"పదములె చాలు రామా.." బిగి సడలిన ప్రతీ మేనూ మరు మజిలీకై కోరుకునేది రామయ్య సన్నిధినే!
ఏళ్ళూ పూళ్ళూ గడిచినా వెర్రిమనసు శబరిలా రామకథని నెమరేస్తూనే ఉంటుంది.
రామబంటులా చిరాయువై ఒళ్ళుమరిచి నాట్యం చేస్తూనే ఉంటుంది.
నిత్యకల్యాణం కదూ రామచంద్రునిది!!
గిర్రున తిరిగే కాలచక్ర భ్రమణంలో ప్రతీ కొత్త సంవత్సరం సోయగాలద్దుకునేందుకూ..
వేసవి గాడ్పుకి మిరియాలు వేసిన బెల్లం పానకం తాగి శమన పొందేందుకూ..
మనింట్లో పెళ్ళిలా.. మనమే ఆడపెళ్ళివారిలా..
మనసుకి మామిడాకుల తోరణాలు కట్టే ఓ సంబరం చైత్ర శుధ్ధ నవమి నాడే!
ప్రతి వసంతానికీ మామిడి పూత, కోయిల పాట, మల్లెల రాక.. ఇవన్నీ రామభద్రుని పెళ్ళి సన్నాహాలే!
అందాల రామయ్య రత్న డోలలూగి.. జాబిలికై మారాం చేసి.. లోకాలను కాచే మేటి విలుకాడై.. కన్నె జానకిని చేపట్టేందుకు బయలుదేరిన వైనం.. తీయని తెనుగు పదాలలో..
దేవులపల్లి కృష్ణశాస్త్రి 'అక్షరాల'లో..
రామా లాలీ! మేఘశ్యామా లాలీ!
తామరస నయనా! దశరథ తనయా.. లాలీ!
నిద్దరనైనా పెదవుల నవ్వుల ముద్దరలుండాలీ!
తూగే జోలకు సరిగా ముంగురులూగుచుండాలీ!
ఇదే అమ్మ ఒడి ఉయ్యాల! ఇదే నవరత్న డోల!
ఏది కావాలీ? ఎవ్వరు ఊపాలీ?
ఎవ్వరు జోల పాడాలీ?
నేనా? నేనో? నేనే!
ఎందుకు ఆ చందమామ?
ఎవ్వరి విందు కోసమో, రామా?
శ్రీరామా! ఎందుకు ఆ చందమామ?
అందగాడనా నీ కన్నా? అందరాడనా ఓ కన్నా?
తరగని తగ్గని జాబిలి మా సరసనే ఉండగా,
కరగని, చెరగని పున్నమి మా కనులలో నిండగా..
ఎందుకు ఆ చందమామ?
వేలెడంత లేడు - వేయి విద్యల దొర అయినాడు!
ఆ వీర బాలమూర్తి సౌరు చూడు! చూడవే!
ఆ తండ్రి గారు మురియు తీరు చూడు!
చదువులకై గురువుల కడ ఒదిగియుండు వినయము!
అదెరా విల్లందుకుని అమ్మువేయు వీరము
అన్ని గుణములెదురు వచ్చి అయ్యను కొలిచేను..
రామయ్యను కొలిచేను!
పైన కాస్తే వెన్నెలౌను! పందిరేస్తే మల్లెలౌను!
పడతి జానకి పెదవి పూస్తే పారిజాతాలు!
కన్నె జానకి మదిని దాస్తే సన్న సన్నని వలపులు!
లేత మామిడి పూత కోరు!
తీగ పందిరి ఊత కోరు!
సీతకా శ్రీ రామచంద్రుని చెలిమియే వైకుంఠము!
ఆది లక్ష్మీదేవికా హరి అంతరంగ నివాసము!
వీనుల విందూ.. కన్నుల పండుగా.. ఇక్కడ
"శ్రీరామ నవమి శుభాకాంక్షలు!"
ముత్యాల తలంబ్రాల తాహతు లేక పెద్దాయనెప్పుడో రాసిన ఈ పాట రామయ్యకి చదివిద్దామని.. ఉడతాభక్తిగా..!!
