Saturday, October 6, 2012

పవళింపు గదిలోన.. (నాయికలు ~ 6)

"ఓ గువ్వా, ఇక్కడేం చేస్తున్నావో.." పక్కన వచ్చివాలుతూ ప్రశ్నించాడు గొరవంక.
"ష్.. గోల చెయ్యకూ.. నువ్వే చూడు." కవాటపు అంచు మీద కాస్త జరిగి పెనివిటికి చోటిచ్చింది శారిక.
"ఎంత పెద్ద మంచమో!!"
"మరి! ఈ పడకింటి సొగసుకే రెక్క కదపలేక ఆగిపోయాననుకో!"
"ఇంత బ్రహ్మాండమైన చప్పరపు పాన్పు ఎక్కడా చూడలేదమ్మీ!"
"సత్యం! అదొక్కటే కాదు. చూడు ఆ కొమ్మని"
"ఎవరీ భామ!"
"భామ అని చప్పగా అనేసి ఊరుకుంటావా! సర్లే.. చూడు చూడు"

పందిరిపట్టెమంచం పక్కన నిలబడి చెక్కిట చెయి చేర్చి ఆలోచిస్తూ నిలబడిందో లావణ్యరాశి. ఆమె తన నిడువాలు వేణీబంధం అలవోకగా చేతిమీద నుండి జార్చుకుని నిలబడిన తీరు ఏ గొప్ప చిత్రకారుని కుంచె కదిలి ఏర్పడ్డ  చిత్రమో అన్నటుంది. ఏదో నిర్ణయించుకున్నట్టు చటుక్కున గదిలోంచి బయటకు వెళ్ళి మళ్ళీ వచ్చిందామె.. పాలనురగలాంటి జిలుగు దుప్పటి పట్టుకుని! చకచకా దుప్పటి పరిచి, తలగడలు అమర్చింది. బాలీసులు పేర్చి.. మల్లెమొగ్గలను శయ్య మీద జల్లింది. ఆ చప్పరం మీద నుండి వ్రేలాడుతున్న వితానపు మిసమిసలు చెప్పనలవి కావు. "గుట్లన్నీ మా చాటునే!" అంటూ గర్వంగా తలెగరేస్తున్నట్టుందా మేలుకట్టు.. సన్నగా ఊగుతూ.. గాలితో సరాగాలాడుతోంది. ఆ తెరలను పక్కకు సవరించి,  పాన్పు మీద మరిన్ని మల్లెలు గుమ్మరించి సంతృప్తిపడిందామె.

"అబ్బో! నేర్పరే! సెజ్జ ఎంతందంగా తీర్చిందో!"
"ఇదేం చూశావూ.. అక్కడ మంచం పక్కనే దంతపుకోళ్ళ బల్లపై ఉన్నవి చూడు."
"పళ్ళెరం.."
"వట్టి పళ్ళెరం కాదు. ఆ పళ్ళెరం చేత పట్టుకుని ఈ కలికి గదిలోకి అడుగుపెట్టిన తక్షణం మంత్రం వేసినట్టయి ఆగిపోయానిక్కడ. ఏమి దివ్య సుగంధం!! మునుపెరుగను సుమీ!"

ఓ కుదిమట్టపు గంధపుగిన్నెలో కస్తూరి, పునుగు కలిపి రంగరించిన మేలుచందనం . "పరిమళాల పోటీలో నేనే గెలవాల"న్నట్టు తన ఉనికిని నిఠారుగా నిల్చి తెలియచేస్తోంది పన్నీరు బుడ్డి. లతలు చెక్కిన పనితనం అణువణువునా ప్రదర్శిస్తోందది. దేశదేశాల్లో దొరకని అరుదైన మేలు అత్తర్లు పలు కుప్పెల్లో ఉన్నాయా పక్కన. మరో గిన్నెలో గులాబినీట తడిసిన తెలతెల్లని సున్నం. పచ్చకప్పురపు పలుకు తగిల్చి, గొంటు పోక చెక్కలు కత్తిరించి పెట్టింది. యాలకులు, లవంగాలూ.. కావలసిన ద్రవ్యాలన్నీ ఉన్నాయక్కడ. వాటికి సరిజోడు శ్రేష్ఠమైన కవటాకులు! అటుగా వచ్చి తమలపాకులను చూసి మరో సారి తృప్తి పడింది. నోట తాంబూలం పండని రేయి వృధా! అని ఎరిగిన జాణ ఆమె! కప్పురవిడెమిచ్చి వలపు పుచ్చుకోవాలని తెలుసామెకు.

బయటకు వెళ్ళబోతూ వెనక్కి తిరిగి మరోసారి తన పడకటింటి సొగసు చూసి మురిసి నిలబడిపోయింది. ఇంతలో మరచినదేదో గుర్తొచ్చి తన మతిమరపుని నిందించుకుంటూ నుదురు మునివేళ్ళతో కొట్టుకుంది. చిటికెలోఅగరు ధూపాన్ని వెలిగించి తెచ్చి, బల్లమీద పెట్టి నలుదెసలా ఆ పొగలు కమ్ముకుంటున్నాయని నిశ్చయించుకుని, తలుపు ఓరగా వేసి బయటకు నడిచిందామె. ఇంతందమైన పడకటిల్లు వదిలి ఈమె పరుగులు తీస్తున్నదెక్కడికీ అని గోరువంకలూ అనుసరించాయి.

ముంగిట చకచకా కళ్ళాపి జల్లి, నేల ఆరగానే ముగ్గు పెట్టడానికి ఆయత్తమైంది. "ఆహ్వానం పలకొద్దూ! అందుకే ఈ రంగవల్లులు!" గుసగుసలాడిన గోరువంక వైపేనా చూడక, తదేకంగా ఆమె అల్లుతున్న వర్ణచిత్రాన్ని చూస్తోంది శారిక. ఆమె నేర్పుగా వేలిసందులనుండి జార్చుతున్న రంగులు ఎన్నెన్నో హొయలుపోతూ ఆతని రాకకై సిధ్దపడుతూ.. ముగ్ధంగా, ముత్యాలముగ్గులా.. రూపుదిద్దుకున్నాయి. రంగవల్లిక పూర్తి చేసి, పచ్చని తోరణాలు గుమ్మానికి అలంకరించి ఇక క్షణమైనా ఆలస్యం చేయక లోపలికి దారితీసిందా అమ్మణ్ణి.

"పద పదా.. కవాటం దగ్గరకి." హడావిడిగా బయలుదేరదీసింది శారిక.
కిటికీ దగ్గర నిలబడి చూస్తున్న గువ్వలజంటకు గదిలో ఆమె అలికిడి వినిపించలేదు. ఈ పడతి ఏమయ్యిందని వెతుక్కుని చేసేదేం లేక ఎదురుచూడసాగాయి. మత్తిలిన అగరుధూపం మెలికలు తిరుగుతూ గదంతా తరచి చూస్తోంది. "అంతూదరీ లేని స్మరమోహానికి తావలమీ సెజ్జ" అనక మానరు ఎవ్వరైనా.. ఇంత భోగానికీ కేంద్రబిందువా పడతి. ఇంకారాదేమీ!  క్షణాలు గడుస్తున్నాయి. ఎదురుచూపులు ఇప్పుడు శారికల వంతయ్యాయి.

"హ్మ్.. ఆతని రేయి పండించేందుకు అవసరమైనవన్నీ సర్దిపెట్టి ఎక్కడికెళ్ళిందబ్బా ఈ అమ్మాయి!" స్వగతంగా అనుకుంది శారిక. ఇంతలో పడకటింటి తలుపు దగ్గర అలికిడికి రెండూ ఆత్రుతగా తొంగి చూశాయి.
"ఆమె కంటే ముందే అతనొచ్చేశాడా.. ఏం? "
"వెర్రిదానా.. అతను అప్పుడే రావడమే! చూశావా ఎక్కడైనా?"
"ఆమెకు ఎదురుచూపులు తప్పవని చెప్పకనే చెప్పావయితే.. ! ఓయ్.. అటు చూడు!!"

గదిలోకి నడిచి వచ్చిన ఆ తారుణ్యాన్ని చూడ వేయి వేల కళ్ళు చాలవు! పిడికెడంత లేని ఆ పిట్టలకు ఆమె అతిమానుష సౌందర్యం చూసి మాట రాలేదు.

మంచు బిందువుల స్నానమాడిన కాంచనమల్లే  కోమలంగా వచ్చి నిలిచిన ఆ తలిరుబోడి, తానమాడి మేన అద్దుకున్న పుప్పొడులు గుమ్మంటున్నాయి. అప్పటిదాకా రాజ్యమేలిన అగరుపొగలు మోము దించుకున్నాయి. రివ్వున వచ్చిన తెమ్మెర ఆమెను అమాంతం చుట్టేసి  మత్తైన పరిమళమద్దుకుని మురిసిపోయింది. నెరికురులను తీరుగా సిగ ముడిచి మల్లెలు తురిమింది. నుదుట దిద్దిన చంద్రవంక.. వెన్నెల రేయిని తెచ్చి ఆ గదిలో బంధించేసింది. చెక్కిళ్ళ నునుపు చూసి తెలనాకులు సిగ్గుతో వసివాడాయి. రేయి గడిచిపోక మునుపే  ఆ తమలపాకు చెక్కుల పిల్ల చేత చిలకలు చుట్టించుకునే ఆతని భాగ్యమెంతటిదో మరి! ఆమె కాటుకకనుల వైశాల్యం చూసి మల్లెలు చిన్నబోయాయి. "ఇంత చక్కని కళ్ళలోకి చూడక మా అందాన్ని చూస్తాడా ఆ వచ్చేదొర!" అనుకుంటూ..! సింగారించిన గంధపు వన్నె చీర వైనంగా బయటపెడుతున్న ఒంపుసొంపులను చూసి పరిమళద్రవ్యాలకు గర్వభంగమయ్యింది. ఇంతకంటే మత్తెక్కించడం మా వల్ల కాదంటూ చేతులెత్తేసాయి.  తను సృష్టించిన ప్రేమ సామ్రాజ్యానికి విచ్చేసి విందారగించే విభుని రాకకై ఎదురుచూస్తోందా చందనపు బొమ్మ. అంతేనా!  తన అందాన్ని కోటిరెట్లు చేసే అలంకరణ ఒకటి నేర్పున తొడిగిందా జాణ.. ఆ చిగురు పెదవులను వీడని మొలక నవ్వు!

పవళింపు గదిలోన, పగడంపు కోళ్ళ చ
ప్పరపు మంచముపైన పాన్పు పైన
వలిపంపు జిలుగు దుప్పటి వేసి, కస్తూరి
జవ్వాది కలిపిన గంధసార
మగరువత్తులు, మేలి అత్తరుల్, పచ్చక
ప్పురపు వీడియము పళ్ళెరమున నిడి
ద్వారాన తోరణాల్ కూరిచి, ముంగిట
వన్నెవన్నెల రంగవల్లు లుంచి

తానమాడి, పుప్పొళ్ళ నెమ్మేన నలది
నెరుల సిగ నల్లి, నుదుట చెందిరపు బొట్టు,
కనుల కాటుక, అలతి నగవులు మెరయ
విభుని కొరకు వాసకసజ్జ వేచియుండు.

                                       ***

* గోరువంకల వెంట వెళ్దాం రేపు కూడా..
** దేవులపల్లి కృష్ణశాస్త్రి రచించిన "శృంగార నాయికలు" ఆధారంగా, కాసింత కల్పన జోడించి.. 


3 comments:

  1. "గువ్వనైనా కాకపోతిని..." అని ఎవరూ పాడుకోనక్కర్లేకుండా భలే రాస్తున్నారు కదూ టపాలూ....

    ReplyDelete
  2. రోజు కొక్క చెలువపు తీరొలికి తెలుగు
    మురియు చున్నది మీ కలమ్మును వరించి
    మేము చేసిన పుణ్య మదేమొ గాని
    వాయి కుతి తీరె కొత్తావ కాయ రుచికి .
    -----సుజన-సృజన

    ReplyDelete